Cykl A.C Cobbe - Benianim Ashwood - doczekał się właśnie czwartego już tomu przygód tytułowego bohatera pod szyldem: „Pusty Horyzont". Autor kontynuuje przygodę wiejskiego chłopaka, który różnymi zrządzeniami losu, porzucił karierę piwowawa i wyruszył w podróż swojego życia, by wraz z przyjaciółmi zapobiec inwazji demonów.

 

Ben, Amelia, Towaal oraz inni członkowie grupy kierują się w niebezpieczną stronę pustynnego bezmiaru. Mają bowiem informację, że przedstawiciel tajemniczego stowarzyszenia Purpuratów może przebywać w mieście Quten, mieszczącego się pośród piasków pustyni. Kolejny raz będą musieli stoczyć wiele walk, by przetrwać. Prócz pościgu, który ciągle gdzieś tam czai się za ich plecami, nasi bohaterowie zmierzą się z niebezpieczeństwami gorącego pustkowia, gdzie każda kropla wody jest na miarę złota.

 

Autor częstuje nas sprawnie napisaną historią, wartką akcją i kolejnymi, nowymi losami bohaterów. Ci zaś z każdą nową przygodą dojrzewają, Ashwood nie jest już nastolatkiem, a staje się powoli liderem grupy i wojownikiem, któremu walka wręcz wychodzi coraz lepiej. Dodatkowo nasz Beniamin wkracza także w miłosne życie, rozwój jego postaci jest naprawdę ciekawy i stworzony bardzo interesująco. A. C. Cobbe ma swój styl pisarski, stworzył ciekawy klimat i poziom ten trzyma prawie że równo (gdybym miał się przyczepić, to pierwszy tom jednak najbardziej odstaje jakościowo od reszty) przez wszystkie, dotychczas wydane cztery tomy swojej opowieści. Z jednej strony to dobrze, ale z drugiej też wprowadza małą rutynę w odbiór tej powieści przez czytelnika. W książce nie znajdziemy jakiś zaskakujących zwrotów akcji, żadnych fabularnych fajerwerków. Autor po prostu sprawnie kontynuuje fantastyczną podróż Bena i jego ziomków. Cykl, na razie, napisany jest poprawnie, czyta się te książki naprawdę przyjemnie, niemniej troszkę już straciłem nadzieję, na jakiś efekt WOW.

 

Czy sięgnę po kolejne części? Chciałbym, bo w końcu to już czwarty tom za mną, więc gdzieś tam mam ochotę wiedzieć, jak skończy się ta historia. Na tym etapie jednak nie czuje jakiegoś dużego wrażenie z lektury, czwarty tom opowieści o Benie był naprawdę super, całościowo jednak ta opowieść jest, póki co na trójkę z plusem.