Magiczny Ekspres powraca i to z impetem. Drugi tom trylogii o podtytule Między światłem a cieniem przynosi nowe przygody i tajemnice, a także zaskakujący zwrot akcji, który niejednego czytelnika z pewnością mocno zaskoczy. 

Fabuła drugiego tomu stanowi bezpośrednią kontynuację wydarzeń opisanych w pierwszej części, dlatego warto zapoznać się z poszczególnymi tomami chronologicznie. Tytułowy Magiczny Ekspres to niezwykła szkoła dla wybitnych i wyróżniających się dzieci i młodzieży. Ci obdarzeni potencjałem są odszukiwani na całym świecie przez jednego z trzech Obieżyświatów, czyli widmowych zwierząt - tygrysa, zająca i niedużego ptaszka, słonkę. Otrzymują wówczas specjalny bilet, dzięki któremu mogą wstąpić na pokład pociągu i zostać wpisanym na listę uczniów. 

Teoretycznie nikt nie może wsiąść do pociągu bez biletu. Jedyną osobą, której się to udało, jest Flinn Nachtigall, która dotarła do szkoły w poszukiwaniu zaginionego brata. Po licznych perypetiach, o których mogliśmy przeczytać w pierwszym tomie, dziewczyna została wpisana na listę uczniów, jednak nadal nie udało jej się rozwiązać tajemnicy zniknięcia jej brata Jontego. Jakby tego było mało, Flinn odkrywa, że pociągowi zagraża nadciągające niebezpieczeństwo.  

Magiczny Ekspres ma swój niezwykły urok. Z jednej strony mamy nieco nostalgiczny, zabytkowy skład pociągu, który w niemal niezmienionej formie od dziesiątek lat przemierza cały świat, chroniony magią i zaczarowaną technologią. Z drugiej strony dostajemy zaczarowaną szkołę, do której teoretycznie może trafić każdy - niezależnie od pochodzenia, jeśli tylko Obieżyświaci dostrzegą w nim właściwy potencjał. Może chodzić o inteligencję, zdolności techniczne lub wyobraźnię. Jest to wyraźne przesłanie do młodych czytelników, że każdy może być kimś wyjątkowym, musi tylko odnaleźć “swoją” dziedzinę i w niej się spełniać.  

Sam pomysł magicznej szkoły nieodmiennie nasuwa skojarzenie z serią o Harrym Potterze, zwłaszcza że część pomysłów autorki wyraźnie do niej nawiązuje. Może to moja nadinterpretacja, ale wzmianki o specjalnych słodyczach i przekąskach dla uczniów (niedostępnych dla zwykłych ludzi), waluta używana w pociągu czy magiczne figurki zbierane przez Pawi kojarzyły mi się niezmiennie ze światem stworzonym przez J.K. Rowling. Tyle że Hogwart jest jeden i niepodrabialny, a Magiczny Ekspres – mimo niewątpliwych zalet – mu nie dorównuje na żadnej z płaszczyzn.  

To, co może razić dorosłego czytelnika w opowieści snutej przez Ancę Sturm to podążanie za pewnymi schematami i przewidywalność fabuły. Chociaż muszę przyznać, że jeden z kluczowych zwrotów akcji zaskoczył mnie naprawdę na plus i za to autorce należą się słowa uznania.  

Jeśli spodobał Wam się pierwszy tom Magicznego Ekspresu, sięgnijcie również po drugi. Znajdziecie tu magię, przygodę i tajemnice. Dla młodych czytelników to z pewnością pozycja warta uwagi.