Rezultaty wyszukiwania dla: Garfield. Tłusty koci trójpak

Garfield — leniwy kot, który podbił serca czytelników na całym świecie. Kiedy myślimy o komicznych kocie, wielu z nas natychmiast przychodzi na myśl postać o imieniu Garfield. Ten ponury, leniwy i wiecznie głodny kocur od wielu, wielu lat bawi czytelników swoim specyficznym podejściem do życia, kontrastującym z typowymi zachowaniami domowych zwierząt. Komiksy z Garfieldem w roli głównej bawią nas niezmiennie od lat. Dzięki wydawnictwu Egmont możemy przeczytać wszystkie paski w serii wydań zbiorczych „Tłustych, kocich trójpaków”. 

W tomie 15 znalazły się zeszyty: „Garfield przesłania słońce”, „Garfield na bananach” i „Garfield zajada i włada”. 

Początki Garfielda

Twórcą sławnego kota jest Jim Davis, który po raz pierwszy zaprezentował Garfielda światu 19 czerwca 1978 roku. Komiks ukazał się jako codzienny pasek w gazecie i szybko zyskał popularność wśród czytelników. Davis, inspirowany własnymi doświadczeniami z kotami, postanowił stworzyć postać, która była przeciwieństwem stereotypowego, miłego kota. Garfield stał się więc zrzędliwym, ale inteligentnym zwierzęciem, które patrzy na świat z przymrużeniem oka.

Chociaż Garfield jest bez wątpienia główną atrakcją swojej historii, inne postaci komiksu również odegrały ważną rolę w jego sukcesie. Jon Arbuckle, właściciel Garfielda, często gra rolę prostej osoby, pozwalając Garfieldowi błyszczeć swoim humorem. Nermal, najbardziej uroczy kociak na świecie, oraz pies Odie również pojawiają się regularnie, dostarczając dodatkowych elementów humorystycznych.

Popularność i wpływ

Sukces Garfielda nie ogranicza się tylko do paska komiksowego. Kot ten stał się ikoną popkultury, pojawiając się w wielu filmach, serialach telewizyjnych, książkach i grach. Produkty związane z Garfieldem, od koszulek po zabawki, stały się hitami sprzedaży. Jednak prawdziwym dowodem na wpływ Garfielda jest jego trwałość. Przez dziesięciolecia kot ten kontynuował swoją misję, dostarczając czytelnikom codziennej dawki humoru. Zjawisko Garfielda pokazuje, że czasem to najprostsze pomysły - jak leniwy kot kochający lasagne - mogą stać się największymi hitami.

Podsumowanie

Garfield, dzieło Jima Daviesa, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i ukochanych komicznych kotów w historii komiksu. Jego niepowtarzalny charakter i zdolność do komentowania ludzkich słabości uczyniły go ikoną dla wielu pokoleń czytelników. W świecie, który często może się wydawać zbyt poważny, Garfield przypomina nam o wartości dobrego śmiechu i prostych przyjemnościach życia. Sięgnijcie po komiks, bo naprawdę warto! Jest ponadczasowy! Ja na półce mam już całą serię. 

Potrójna porcja klasycznego Garfieldowego humoru

Paski komiksowe, na których główną rolę odgrywa kot Garfield uwielbiam właściwie od kiedy sięgam pamięcią. Zawsze wprawiają mnie w dobry nastrój i pomagają oderwać się od rzeczywistości. Ku mojej ogromnej radości od paru lat nakładem wydawnictwa Egmont ukazuje się seria „Tłustych kocich trójpaków”, z których każdy zawiera po trzy oryginalne, anglojęzyczne zeszyty autorstwa Jim’a Davis’a. 

O komiksie słów kilka

Dwunasty tom Garfielda mieści w sobie tytuły: „Garfield żyje pełnią”, „Garfield karmi kota” i „Garfield maska żarłocznej śmierci”. Jest w nim sporo pasków o pająkach, myszach i życiu uczuciowym (a raczej jego braku) Johna. Sam Garfield natomiast kończy już 20 lat! Komiks został wydany w twardej oprawie, na doskonałej jakości papierze i w pełnym kolorze. Cudownie prezentuje się na półce z pozostałymi tomami. Wszystkie oczywiście utrzymane są w jednej konwencji graficznej. 

Moja opinia i przemyślenia

Jestem wierną fanką kota Garfielda, ale szczerze przyznam, że nie lubię jego nowej, animowanej wersji. Ma pewien urok, ale odnoszę wrażenie, że twórcy nie do końca wyłapali klimat komiksów. Garfield jest w animacji lekkim pozerem i ukrytym altruistą. Komiksowy kot natomiast to egoista i narcyz w czystej postaci. Dlatego też jego przygody tak bardzo nas bawią. 

Ogromnie cieszy mnie, że wreszcie powoli kompletuję wszystkie wydane paski. Uwielbiam do nich wracać, szczególnie że na dobrą sprawę nie da się wszystkich spamiętać, jest ich tak wiele. To rozrywka na długie lata i wszystkie gorsze chwile. Podziwiam Jim’a Davis’a nie tylko za stworzenie kultowej postaci, ale również za jego niesamowitą wyobraźnię i nigdy niekończące się, rewelacyjne pomysły. 

Podsumowanie 

„Garfield. Tłusty koci trójpak” tom 12, to cudowny relaks dla zmęczonego codziennymi troskami umysłu. Podejście Garfielda do życia bywa wbrew pozorom ogromnie inspirujące i zwiera mnóstwo bezcennych rad na temat tego, jak sobie chociaż odrobinę odpuścić i pofolgować. Każdy dzięki niemu dowie się, że dobra drzemka nie jest zła, że kto rano wstaje ten jest niewyspany. Życie jest zbyt krótkie na niesmaczne jedzenie i zawsze należy mieć kogoś, kogo można wykorzystywać, kogo można tłuc i komu można się zwierzyć, choć do takich relacji z innymi, mało kto ma odwagę się przyznać. Lekturę serdecznie polecam! Kocie mądrości bywają na wagę złota, natomiast poprawa humoru jest zagwarantowana w zestawie. 

Potrójna porcja klasycznego, Garfieldowego humoru

Przyznam szczerze, że paski komiksowe z Garfieldem to jedna z nielicznych rzeczy, które bawią mnie niezmiennie od lat. Dlatego też z ogromną radością i zapałem sięgam po wszystkie nowe wydania. Tym razem w moje ręce trafił tom ósmy „Tłustych, kocich trójpaków”, w którym znalazły się tytuły: „Garfield na wagę”, „Garfield wspiera podbródki” i „Garfield bierze lanie”. Seria komiksów ukazuje się nakładem wydawnictwa Egmont. 

Co znajduje się w środku?

Książka, jak i pozostałe z serii, wydana została w twardej oprawie i wydrukowana na doskonałej jakości papierze. Ma kwadratowy, dość sporych rozmiarów format i jest prawdziwą cegiełką. W środku znajdują się oczywiście dziesiątki komiksowych pasków, których głównym bohaterem jest kot Garfield. Od czasu do czasu pojawiają się jednak również ciekawostki i fakty z życia pomarańczowego kota. Całość wydrukowana została w pełnym kolorze.  

Moja opinia i przemyślenia 

W sierpniu 2019 roku Viacom kupił Paws, Inc. (studio komiksowe założone przez Jima Davisa), w tym globalny merchandising i istniejących licencjobiorców, i umieścił go pod swoim banerem Nickelodeon. Niestety dla miłośników Garfielda nie są to najlepsze wieści. Firma nastawiona jest na duże zyski, w związku z czym z oficjalnej strony sławnego kota usunęła wszelkie dostępne za darmo materiały, takiej jak stare animacje, które miały swój pełen uroku klimat. W zamian za to zaczęła tworzyć puszczany na swoim kanale telewizyjnym serial, który jednak niewiele ma wspólnego z oryginałem. Na szczęście stare komiksy z Garfieldem wciąż są wznawiane i każdy, kto tylko chce, może mieć do nich łatwy dostęp.  

Komiksy z Garfieldem niezmiennie bawią czytelników w każdym wieku. Jim Davies nigdy nie słynął z oszczędzania swoich bohaterów, a w szczególności oczywiście właściciela Garfielda Johna, który sam twierdzi, że na świecie istnieją psiarze i kociarze, ale są też ludzie tacy jak on - ludzie głupi. Oprócz walorów czysto rozrywkowych Garfield dostarcza również wiele życiowych lekcji i niezwykle cynicznych prawd o świecie. 

Jako ciekawostkę na temat popularności pomarańczowego kota dodam, że komiks o przygodach Garfielda, który publikowany jest w 23 językach w 2,570 gazetach na całym świecie, czyta regularnie 263 milionów czytelników z 63 krajów. Sprzedano już ponad 130 milionów egzemplarzy książek o Garfieldzie, a czytelników wciąż nie ubywa.

Podsumowanie

Nieważne ile komiksowych pasków, których głównym bohaterem jest Garfield, bym nie przeczytała i tak zawsze chętnie sięgam po kolejne. Przygody pomarańczowego kota są idealnym remedium na poprawę humoru i po prostu zawsze wprawiają w dobry nastrój. 

Już od wielu, wielu lat jestem wielką fanką Garfielda i jego komiksowych pasków. Po raz pierwszy jednak w Polsce ukazuje się seria komiksów poukładana w kolejności chronologicznej. W tomie 6 „Tłustego kociego trójpaku” Garfield kończy już 10 lat! 

Strona wizualna

Każdy komiks z serii składa się z połączenia trzech anglojęzycznych, cieńszych książeczek. Komiksy wydawane są w twardej oprawie, na doskonałej jakości papierze i w pełnym kolorze. Do pasków dodane zostały ciekawostki i dodatkowe, zabawne elementy. W szóstym tomie na przykład przedstawiona została graficzna historia ewolucji psów według Garfielda. Wydawnictwo Egmont naprawdę się postarało, by nowe wydanie Garfielda prezentowało się doskonale. To komiksy, które będą ozdobą mojej biblioteczki. 

Moja opinia i przemyślenia

Mimo że Jim Davies, twórca kota Garfielda, ma już swoje lata (urodził się w 1945 roku), to kult wokół pomarańczowego kota wciąż się rozwija. Nad jego wizerunkiem pracuje korporacja Paws, dzięki której powstają aplikacje, kanał na youtubie ze starymi odcinkami animowanego Garfielda oraz filmy pełnometrażowe. Wygląda na to, że Garfield ma dużą szansę przeżyć swojego twórcę, choć nostalgicznie myślę, że to już nie będzie to samo… 

Komiksy z Garfieldem czytałam zarówno po polsku, jak i po angielsku. Po raz pierwszy jednak, dzięki „Tłustym Kocik Trójpakom” natknęłam się na paski, których wcześniej nie miałam przyjemności poznać. Moja radość z tego powodu była ogromna. Jestem bardzo ciekawa, ile tomów zaplanowało wydawnictwo. 

Myślę, że gdyby „Garfield” zaczął być wydawany w Ameryce ostatnich lat, to zostałby oprotestowany i w ogóle by się nie przyjął. Jim Davies żartuje z tak wielu rzeczy, że zapewne wiele mniejszości społecznych poczułoby się urażone. Dodatkowo nie porusza problemów rasizmu (chyba że za taki weźmiemy wzajemną niechęć psów i kotów lub nienawiść do pająków) i orientacji seksualnych. To brutalny i szczery humor w czystej postaci. Między innymi za to właśnie tak bardzo go uwielbiam. 

Podsumowanie

Jeżeli lubisz nieco czarny, bardzo cyniczny i pełen sarkazmu humor, to w towarzystwie  „Garfielda” powinieneś spędzić kilka naprawdę bardzo przyjemnych dni. Myślę, że paski z leniwym, pomarańczowym kotem będą bawiły nie tylko nas, ale również i następne pokolenia. Jestem ogromną fanką Garfielda i jego hermetycznego świata. Bawi czytelników i wbrew pozorom uświadamia o tym, co w życiu jest najważniejsze (i nie, zdecydowanie nie mam tutaj na myśli ani jedzenia, ani spania). Lekturę serdecznie polecam! Sama zamierzam skompletować całą serię. 

Gdy właściciela nie ma w domu, kot tańcuje – zwłaszcza jeśli tym kotem jest Garfield, otyły praktyk zamętu i chaosu. Chociaż jednocześnie Garfield czerpie tyle samo – lub więcej – satysfakcji z czynionych zniszczeń, kiedy Jon jest na miejscu. Ataki na listonosza, mordowanie pizzy, dręczenie psa czy „delikatne” przypominanie Jonowi, że czas już na posiłek – wszystko to brzmi świetnie!

Czworonożny futrzany balon, którego czule nazywamy GARFIELDEM, zawsze chce więcej. A daje z siebie, co może, żebyśmy czytając ten solidny tom zrywali boki ze śmiechu.

Czy więc tłucze Odiego gazetą, ciska w Jona ciastem, stosuje dietę „tyle kawy, ile tylko wypijesz”, czy przemyka do samolotu, Garfield zawsze dba o to, żeby jego nieszczęsny właściciel się nie nudził, a wygłodniali czytelnicy znaleźli powód do śmiechu. Garfieldowy cykl TŁUSTYCH KOCICH TRÓJPAKÓW stanowi kolekcję komiksowych pasków zebranych w nowym, kolorowym wydaniu w tłumaczeniu Piotra W. Cholewy. Garfield zmieniał się trochę na przestrzeni lat, ale jedno pozostało niezmienne: jego gigantyczny apetyt na jedzenie i poczucie humoru. Czeka was dużo szaleńczej radości z nienasyconym kotem, bo nigdy dosyć zabawy.

Czworonożny futrzany balon, którego czule nazywamy Garfieldem, zawsze chce więcej. A daje z siebie, co może, żeby w tym solidnym tomie zrywać boki ze śmiechu. Czy tłucze Odiego gazetą, ciska w Jona ciastem, stosuje dietę „tyle kawy, ile tylko wypijesz”, czy przemyka do samolotu, Garfield zawsze dba o to, żeby jego nieszczęsny właściciel się nie nudził, a wygłodniali czytelnicy znaleźli powód do śmiechu.

Każdy z nas jest Garfieldem w poniedziałki. Jednak nie każdy z nas wie, że temu tłustemu kociakowi stuknęła równa czterdziecha w 2018 roku. 19 czerwca 1978 roku ukazał się pierwszy pasek o tym miłośniku lazanii, leniu i egocentrycznym futrzaku. Wydawnictwo Egmont postanowiło najwyraźniej uczcić okrągłe urodziny Garfielda i rozpoczęło wydawanie zbiorcze komiksów.

„Garfield. Tłusty koci trójpak.” t. 1 zawiera trzy zeszyty: „Garfield jako taki”, „Garfield nabiera wagi” i „Garfield imponujący”. Dla osób wychowanych głównie na animowanych serialach i filmach fabularnych zapewne pierwszym szokiem będzie fizjonomia tego rudego tłuściocha. Garfield bowiem na przestrzeni lat zmienił się, początkowo bardziej drapieżny w konturach, z czasem zaokrąglił się (zapewne od lazanii) i stał się bardziej wymuskany, jednak to dopiero w późniejszych zeszytach. Niezmienne natomiast pozostały od początku wojny pomiędzy Jonem i Garfieldem o jedzenie, kawę, znowu o jedzenie, porządek, podrapane fotele, spacery i znowu o jedzenie. Humor, który towarzyszy mało terapeutycznemu zachowaniu Garfielda, pomimo że naszpikowany złośliwościami, a wręcz przemocą, nadal, konsekwentnie bawi czytelnika. W tomie pierwszym stopniowo pojawiają się również pozostali bohaterowie; najpierw Lyman z Odiem, następnie atrakcyjna pani weterynarz Liz, a na końcu Nermal, uroczy kociak rodziców Jona. Te nowe interakcje z pozostałymi członkami świty jakże egocentrycznego kota, pozwala ukazać w pełni możliwości Garfielda, który maltretuje Odiego, wykorzystując przeciwko niemu, jego własną głupotę, mierzy się z urokiem osobistym Nermala i wykpiwa pożałowania godną atencję Jona względem Liz.

Ogromnie cieszę się, że Garfield powstał czterdzieści lat temu, kiedy świat podchodził do wielu kwestii całkiem inaczej, niż obecnie. Bardzo możliwe, że ten bezwstydnie złośliwy i impertynencki futrzak nie miałby obecnie prawa bytności w takim kształcie. Jego pogardliwe podejście do diet, pełne aktywnego zaangażowania w przemoc fizyczną względem słabszego Odiego, braku zaangażowania w jakikolwiek wysiłek fizyczny, mógłby nie pasować do obecnych ram zdrowego stylu życia i poprawności społeczno-politycznej. Pozostaje mieć nadzieję, że poczucie humoru czytelników, pozostaje niezmienny.

„Garfield. Tłusty koci trójpak” t. 1, to cudowny relaks dla zmęczonego codziennymi troskami umysłu. Podejście Garfielda do życia bywa natomiast ogromnie inspirujące i zwiera mnóstwo bezcennych rad. Każdy dzięki niemu wie, że dobra drzemka nie jest zła, że kto rano wstaje ten jest niewyspany, że życie jest zbyt krótkie na niesmaczne jedzenie i zawsze należy mieć kogoś, kogo można wykorzystywać, kogo można tłuc i komu można się zwierzyć, choć do takich relacji z innymi, mało kto ma odwagę się przyznać.

Sądzę, że nie trzeba polecać historyjek z Garfieldem, za to zachęcam do lektury kolejnego tomu, aby czasem nie zapomnieć o tych wszystkich kocich mądrościach.

Zamknijcie lazanie! Przykujcie kurczaki! I trzymajcie się za boki... Ulubiony gruby kot Ameryki powraca – głodniejszy, śmieszniejszy, bardziej zadziorny i leniwy, i ogólnie bardziej uroczy niż kiedykolwiek! Złośliwy zwierzak wraca do starych sztuczek i kilku nowych przy okazji. Napada harcerkę, ucieka ze schroniska dla zwierząt, flirtuje ze swoją dziewczyną Arlene i oczywiście dokucza Odiemu, Jonowi i Nermalowi. Przecież złośliwość to jego całe życie!

Dowcipny, wytworny, elegancki i zwyczajnie zachwycający. Garfield urodził się (gdzieżby indziej) w kuchni włoskiej restauracji, w 1978 roku. Kiedy właściciel oddał go do sklepu zoologicznego, Garfield myślał, że już po nim. Ale udało mu się... Bo tego wiekopomnego dnia pewien pechowy dżentelmen, niejaki Jon Arbuckle, stanął w progu sklepu. Wierzcie lub nie, ale Garfield ważył wtedy niecałe 2,5 kilograma. Jednak dzięki cudownie obsesyjnej pasji do makaronów szybko stał się pierwszym grubym kotem Ameryki.