Rezultaty wyszukiwania dla: poezja

Masza, nieśmiała, inteligentna studentka historii, poznaje gorzki smak dorosłości. Zwariowana Dasza, ekscentryczna piosenkarka z nocnego klubu, zakochuje się w coraz dziwniejszych mężczyznach. Katia, bizneswoman z sukcesami, przeczesuje Przeszłość, by w żyłach przodkiń odnaleźć krew naznaczoną magicznym pierwiastkiem.

Uwielbiam Ursulę K. Le Guin! Kojarzy mi się z początkami mojej przygody z fantastyką, ale też czytaniem w ogóle. Jej książki bardzo zapadły mi w pamięć, ale od strony poetyckiej… jej nie znałam. Dlatego, gdy dowiedziałam się, że można poznać jej twórczość i w takiej odsłonie, koniecznie musiałam po nią sięgnąć!

Od razu uprzedzę, mój gust poetycki jest… niewyszukany. Lubię czytać wiersze, które wpływają na emocje, dają do myślenia i ogólnie nie są przesadnie skomplikowane. Twórczość mojej ulubionej autorki okazała się dla mnie naprawdę ciekawym doświadczenie. Początkowo… nic nie rozumiałam, wiem, wstyd i porażka. Z czasem jednak jej wiersze coraz bardziej do mnie trafiały. Kilka z nich było naprawdę dobry, jednak większość dość przeciętnych.

Tematem wierszy jest przede wszystkim codzienność, przemijanie i sprawy proste. Brak w nich zarówno dostojności, jak i przesadnego zadufania. Ot, zwykła zaduma nad losem człowieka i ulotnością chwili.

Doceniam zamysł i kompozycję, tak samo, jak nakład pracy i poetycką duszę. Sama nie jestem aż tak wrażliwa na tę formę. Chociaż dobrze mi się ją czytało, udzielił mi się melancholijny klimat, ostatecznie jednak to proza pozostanie dla mnie najważniejszym elementem twórczości autorki.

Warto też zwrócić uwagę na formę tego wydania. Po lewe stronie mamy wiersz po polsku, po prawej zaś w oryginale i to jest… genialne! Przede wszystkim świetnie okazja, żeby zobaczyć jak wielką robotę wykonuje tłumacz poezji. Jak się okazuje, nie wystarczy przełożyć tekst, czasem ważniejsze jest znalezienie sensu. Przy okazji jest to też dobra świetna możliwość, żeby poćwiczyć swój angielski. Przyjemne z pożytecznym!

Czy polecam „Dotąd dobrze”? Jeśli lubicie ciekawe doświadczenia, nieoczywistą poezję lub po prostu jesteście fanami autorki, to jak najbardziej. Jednak nie jest to pozycja obowiązkowa dla każdego.

Coś się kończy, coś się zaczyna… Początek roku to czas podsumowań – zarówno tych życiowych, jak i kulturalnych. Fajnie tak usiąść, pomyśleć, wybrać książki najlepsze, najgorsze, spojrzeć wstecz na poprzedni rok. Recenzneci Secretum, Dużego Ka i Papierowych Motyli specjalnie dla czytelników wspomnieli o najlepszych i najgorszych książkach, jakie mieli okazje przeczytać w minionym roku. Co osoba to inny gust, więc tytułów również znajdziecie sporo. Może wpadnie wam coś w oko?

„Zbrodnia i Karaś” Aleksandry Rumin to brawurowo napisana, pełna absurdalnego humoru powieść, która łączy elementy kryminału z satyrą na środowisko uniwersyteckie. Zawrotne tempo, nieprawdopodobne zbiegi okoliczności i galeria bohaterów – z kotem Stefanem na czele – sprawiają, że nie można się od niej oderwać. Barwne perypetie wsysają niczym błoto na drodze do budynków UKSW przy ulicy Wóycickiego w roku 2006. Zapraszamy do lektury wywiadu z Autorką. 

Dawid Gorczyca: Miałeś w życiu kilka pasji. Podczas studiów muzyka, turystyka, później żeglarstwo. Jak to się stało, że zainteresowałeś się poezją, a następnie rozpocząłeś przygodę z pisaniem?

Stefan Darda: Podejrzewam, że moje pierwsze – bardziej lub mniej literackie – próby zrodziły się ze wszystkich wcześniejszych zainteresowań po trosze. Jakoś tak życie zaczęło mnie uwierać, nadmiernie przyduszało do ziemi i trzeba było coś z tym począć, spróbować przemodelować charakterystykę równi pochyłej, prowadzącej do nadreprezentacji szarości w dniu codziennym. Dzięki pasjom, o których wspomniałeś w pytaniu, optymistycznie stwierdziłem, że mam się czym podzielić z czytelnikiem. Spróbowałem i się udało. Dziś moje życie znów wygląda mniej więcej tak, jak powinno.