„Pan Lodowego Ogrodu” Jarosława Grzędowicza to seria, która stała się już klasykiem i punktem, który musi zaliczyć każdy fan literatury fantastycznej. Nasłuchałam się samych pozytywów o tej książce, więc gdy nadarzyła się okazja, bezzwłocznie zabrałam się za lekturę. Pragnęłam zatonąć się w ten fantastyczny, inny świat i razem z bohaterem przeżywać niesamowite przygody.

 

Przyznać muszę, że nie mogłam się od tej książki oderwać!

 

Vuko Drakkainen ma przed sobą ważne zadanie. Musi wyruszyć na obcą planetę, a jego wiedza o kulturze, historii czy zwyczajach jej mieszkańców jest znikoma. Jaki jest cel tej wizyty? Musi odnaleźć zaginionych członków ekspedycji i zabrać ich do domu. Vuko wyrusza sam, a wyprawa wzbudza w nim jednocześnie strach i ekscytacje. Nie spodziewa się, że na planecie, na której wyląduje, panuje „wojna bogów”, a z tajemniczej mgły wyłaniają się przedziwne stwory.

 

Podczas wędrówki przez nieznane sobie państwo Vuko spotka wielu wrogów, ale i pozna sprzymierzeńców. Jego misja będzie bardzo niebezpieczna i pełna pułapek, ale nasz bohater nieustępliwie wciąż prze naprzód.

 

Od pierwszych stron zatopiłam się w ten fantastyczny świat wykreowany przez Jarosława Grzędowicza. Cudowny, pełny tajemnic i nieznany. Czytelnik odkrywa go wraz z głównym bohaterem, co jest ogromnym plusem, bo powoli to pusta kartka wypełnia się obrazami, miejscami oraz… ludźmi. Planeta, na którą trafił Vuko, to gratka dla tych, którzy kochają inne, mniej znane kultury. Jarosław Grzędowicz stworzył cudowny, przerażający, dziwny, ale i tak podobny do naszego świat, że aż brakuje mi słów. Mam za sobą dopiero pierwszy tom i aż się boję, co jeszcze autor wymyślił. Co łączy tę daleką planetę z naszą? Zarówno ziemianie, jak i mieszkańcy, których poznaje Dakkainen, kochają władzę. Są jej rządni, łakną jej i uważają, że nigdy nie mają jej za mało. Doprowadza to do wielu konfliktów i sporów, a Vuko znajdzie się w samym środku tego huraganu.

 

Można powiedzieć, że sława Vuko go wyprzedza – powoli wszyscy zaczynają mówić o wędrującym przybyszu z dalekich krain, który kogoś poszukuje. Gdy myślę o bohaterze, na myśl nasuwa mi się taran, który brnie przed siebie, nie omija przeszkód, ale ja powala. Drakkainen taki jest – walczy z potworami i ludźmi. Nie boi się wejść do tajemniczych miejsc czy rozpytywać o zaginionych rodaków szemranych osób. Chociaż wiele fragmentów autor zdecydował się poprowadzić w narracji pierwszoosobowej, oddając głos Vuko, to nadal jest postacią niezwykle tajemniczą. Jednak Grzędowicz z Drakkainena nie robi na siłę bohatera. Wyraźnie zaznacza, że ten odczuwa strach, a jego zdolności walki, orientacji to zasługa małego urządzenia, które umieszczono w jego ciele.

 

Wspomniałam o bohaterze, mistrzowsko wykreowanym świecie i muszę napomknąć coś o fabule i akcji. „Pan Lodowego Ogrodu” to książka, przy której nudzić się nie będziecie, bo Jarosław Grzędowicz już od pierwszych stron rzuca nas w wir akcji. Nie oszczędza on swojego bohatera, wciąż zsyłając na niego przeszkody i problemy.