Pierwsze wrażenie.....
Gra jak zawsze przygotowana jest z dbałością i pietyzmem. Plansza, karty, wagony i znaczniki bardzo dobrej jakości , w nasyconych kolorach. Karty urzekają swoją stylistyką i odmiennością od wersji Europa. Zaskakujący element, brak wagonów w kolorze zielonym i niebieskim. Nowe kolorystycznie wagony: fioletowe i białe. Nowy element pasażerowie, ale o tym poniżej.
Pierwsze niemiłe wrażenie to instrukcja, wydrukowana na zbyt cienkim papierze, który przy wielokrotnym użyciu, będzie po prostu w opłakanym stanie. W oryginalnie zapakowanym pudełku była krzywo włożona i już się powyginała, a co dopiero po wielu rozgrywkach, wkładaniu i wykładaniu. Należałoby przemyśleć albo jej format, albo gramaturę papieru, na którym jest drukowana.
Drugi zarzut bardziej natury merytorycznej, skierowany do twórców, dotyczy mapy Niemiec, która zdecydowanie nie przedstawia Cesarstwa Niemieckiego. Granice na mapie obejmują wyłącznie terytorium współczesnych Niemiec (przynajmniej taki fragment przedstawiają), co więcej graniczą na przykład z Austrią, a nie Austro-Węgrami. Wielka szkoda, bo gra traci na klimacie i jest to zakłamanie historyczne – taka historyczna świnka morska, ani świnka, ani morska. Dostajemy tak więc klimatyczną grę ze współczesną wkładką zachodnioeuropejskiej poprawności politycznej, bo aż strach myśleć, że chodziłoby o niewiedzę.
Koniec biadolenia, teraz achy i ochy :)
Podstawowe informacje:
Liczba graczy: 2 - 5 osób
Wiek: od 8 lat
Czas gry: ok. 30 - 60 minut
Wydawca: REBEL.pl
Projektant: Alan R. Moon
Ilustrator: Cyrille Daujean, Julien Delval
Rozgrywka:
Rozgrywka jest podobna, jak w podstawowej wersji Europa, czyli gracz może wykonać jedną z trzech rzeczy w swojej turze: dobrać karty wagonów, utworzyć połączenie lub dobrać karty biletów. Jest kilka kosmetycznych zmian i jedna znamienna. A mianowicie: rozpoczyna najstarszy gracz, można dobierać 4 karty biletów w dowolnej kombinacji z dwóch stosów linii krótkich i długich i najważniejsza zmiana - przy tworzeniu połączeń pozyskuje się pasażerów, którzy umiejscowieni są w miastach (państwach) na końcach danej linii.
Do innych zmian w rozgrywce należą ułatwienia (a może dla niektórych utrudnienia), czyli brak tuneli, promów i dworców.
Cel gry:
Zwycięstwo... i dobra zabawa!
Zdobycie jak największej liczby punktów zwycięstwa poprzez:
- tworzenie połączeń na mapie pomiędzy miastami i państwami,
- tworzenie tras wg wylosowanych biletów,
- zrealizowanie największej ilości biletów,
- zgromadzenie największej ilości Pasażerów w danym kolorze.
Dla kogo jest gra?
Uproszczenie zasad przez zlikwidowanie dworców i konieczności tworzenia najdłużej linii, udynamicznienie gry i przeniesienie punktu ciężkości na zbieranie biletów tras oraz pasażerów spowodowało, że gra stała się bardziej atrakcyjna dla początkujących graczy, włączając w to młodsze pokolenie. Jest to świetna gra dla całej rodziny, w której dzieci w wieku około 10 lat w końcu samodzielnie mogą grać i rywalizować z dorosłymi, a dorośli nie muszą męczyć się, by dostosowywać swą grę do dzieci i bać się ich frustracji z ewentualnej przegranej, bo sama rozgrywka i walka daje dużo satysfakcji. Mechanika gry świetnie skonstruowana zarówno dla dwóch do trzech graczy, gdzie nie można jeszcze korzystać z równoległych linii, dzięki czemu można dosłownie złośliwie sobie zajeżdżać drogę, jak i dla graczy od czterech do pięciu, gdzie robi się tak tłoczno, że po prostu wchodzenie sobie w paradę jest nieuniknione.
Końcowe wrażenie:
Zdecydowanie najbardziej dynamiczna edycja ze wszystkich dotychczasowych. Dostarcza graczom najwięcej emocji, pozwala na więcej interakcji względem siebie, złowieszczych zagrywek i okrutnych działań względem przeciwników. Jednocześnie dynamicznie rozwijająca się akcja wymaga dostosowywania swoich działań na bieżąco, dzięki czemu młodsi gracze mają szansę również na wygraną. Jest to jakby całkowite przeciwieństwo do „Wsiąść do Pociągu: Wielka Brytania”, w której liczył się zmysł planistyczny. W tej edycji liczy się żywioł.
Gorąco polecam, jak dla mnie gra na medal!
