czerwiec 12, 2025

Rezultaty wyszukiwania dla: Sci fi

poniedziałek, 13 grudzień 2021 19:16

Frigiel i Fluffy. Czerwony pył

Oto kolejny tom przygód dzielnej czwórki przyjaciół ze świata Minecrafta: Frigiela jego psa Fluffiego oraz Alice i Abla. Pod koniec poprzedniego tomu nasi bohaterowie podążali przed siebie w poszukiwaniu Farlandii, co niekoniecznie okazało się dobrym pomysłem. Tym razem trafiają do dość nietypowego miasta.

Idąc za wskazówkami dziadka, nasi bohaterowie trafiają na Redstone, miasta, które jest połączeniem Matrixa, z którego nie ma wyjścia i koncepcji komputerowego sterowania przyszłym życiem mieszkańców, znanym z mangi Psycho-Pass. Każdy nowo przybyły również dostaje wydruk z tegoż komputera. To on określa, kim dana postać będzie w nowym społeczeństwie.

Zapytacie zapewne, dlaczego nie było dotąd buntu, skoro komputer decydował między innymi o tym, kto zostanie niewolnikiem, na podstawie raczej losowych danych. Niektórym, tym lepiej zakwalifikowanym, było to nawet na rękę, ci z niższych warstw społecznych nie mieli siły przebicia. Albo… charyzmatycznego przywódcy! Tak się akurat złożyło, że teraz, kiedy nasza drużyna dotarła do miasta, znalazł się taki charyzmatyczny przywódca, prowadzący lud Redstone na barykady.

Wspomniałam, że z miasta nie da się wyjść. Otóż… da się. Wystarczy wygrać Pojedynek Tytanów. Jest to walka dwóch dużych mechów, kierowanych z wnętrza przez uczestników tych osobliwych igrzysk. Wygrany może opuścić miasto, przegrany staje się niewolnikiem. Czy tym razem nasi bohaterowie znajdą wyjście z dość niesprzyjającej sytuacji?

Rysunki Minte są bardzo poprawnym odzwierciedleniem koncepcji graficznej samego świata gry Minecraft. Wokselowa architektura miasta, od czasu do czasu nieco złagodzona, by ukazać zakręcające tory kolejowe czy włosy na wietrze, mogłaby łatwo zostać odwzorowana w samej grze. Kto wie nawet, czy na jakimś serwerze nie powstał cały ten świat wykreowany przez Frigiela. Całość jest niesamowicie kolorowa i przyjazna dla młodego czytelnika. Spodoba się zwłaszcza tym, którzy lubią grę Minecraft oraz przygodowe komiksy z lekką dozą humoru.

 

Dział: Komiksy
poniedziałek, 13 grudzień 2021 12:08

Nowości z Fortnite w promocyjnych cenach!

Mega promocja na oficjalne nowości książkowe FORTNITE tylko w outlecie wydawnictwa Insignis! Wszystkie nowości książkowe Fortnite w cenie 24,90!

"Nadzwyczajna księga quizów" to mnóstwo zagadek o pięciu poziomach trudności, które sprawdzą Twoją znajomość Battle Royale.

Dział: Prasa
poniedziałek, 13 grudzień 2021 12:01

Kalendarz World of Warcraft 2022

W sklepie wydawnictwa Insignis czeka na Was wyjątkowy, oficjalny kalendarz ścienny World of Warcraft na rok 2022. Piękna grafika, zaznaczone święte regularne i te związane z grą. Must have dla każdego fana.

Dział: Ciekawostki
sobota, 11 grudzień 2021 13:49

Okrutna siostra

Współistniejące w człowieku dobro i zło od zawsze fascynowały. Dlaczego jeden człowiek może być empatyczny, hojny i bezinteresowny, a  drugi złośliwy, cyniczny i obojętny? Czy wszyscy w momencie narodzin jesteśmy niczym tabula rasa, na której nasze życiowe doświadczenia odciskają przeróżne piętna? Stajemy się dobrzy, gdyż mamy pozytywne wzorce i jesteśmy dobrze traktowani przez innych? Z pewnością. Im jednak więcej wiemy o ludzkim mózgu, tym bardziej prawdopodobna staje się teoria, że za nasze uczucia: takie jak empatia, skrucha czy wyrzuty sumienia, odpowiada niewielki ośrodek usytuowany na wysokości skroni, nazywany ciałem migdałowatym. Mówiąc prosto: im większe nasze ciało migdałowate, tym bardziej uczuciowi jesteśmy, jeśli zaś jest zredukowane, odczuwanie emocji będzie tak samo ubogie. 

Karen Dionne, autorka Córki króla moczarów, tej zimy proponuje czytelnikom swoją drugą powieść, zatytułowaną Okrutna siostra. Na odludziu dochodzi do zbrodni. Zazdrosny mąż zabija swoją żonę, a potem siebie. Małżeństwo osieraca dwie córki: dorosłą już, uzdolnioną artystycznie Dianę oraz 11-letnią Rachel. Ta ostatnia na skutek przeżytego szoku najpierw znika w głuszy na dwa tygodnie, a gdy się odnajduje, nie dość że nie mówi, to jeszcze ma amnezję. Dziewczynka trafia do zamkniętego ośrodka i nawet po osiągnięciu pełnoletniości pozostaje w nim na własne życzenie. Jest bowiem przekonana, że to ona zabiła, a oficjalna wersja nie przekonuje jej wcale.

W kolejnych rozdziałach, prezentowanych naprzemiennie, śledzimy rozwój wydarzeń z dwóch perspektyw. Oto młode małżeństwo, Peter i Jenny, przeżywa tragedię i dla dobra 8-letniej Diany decyduje się osiedlić w starej posiadłości dziadków kobiety, na kompletnym odludziu. Oboje, jako zapaleni przyrodnicy - naukowcy, chcą się skupić na badaniach naukowych i wychowaniu córki. Z czasem tworzą swoje miejsce na ziemi, sielankę burzą jednak wydarzenia, które utwierdzają ich w przekonaniu, że z ich dorastającą córką jest coś nie tak.

Druga perspektywa to teraźniejszość, gdy dorosła już Rachel decyduje się opuścić szpital i odkryć prawdę na temat śmierci rodziców, gdyż narasta w niej przekonanie, że to co zapamiętała, niekoniecznie jest zgodne z oficjalną wersją wydarzeń. Kobieta wraca więc do rodzinnej posiadłości, by zmierzyć się ze straszną prawdą i jeszcze straszniejszą siostrą.

Powieść Karen Dionne podejmuje wątek socjopatii, czyli zaburzenia sprawiającego, że osoby nim dotknięte lekceważą i przekraczają obowiązujące normy moralne i społeczne. Oczami Jenny patrzymy na dorastającą Dianę, która od najmłodszych lat wykazuje symptomy tego zaburzenia. Z jednej strony inteligentna, wysportowana i piękna, z drugiej nieczuła, zimna i okrutna. Skupiona na własnych potrzeba dziewczynka opiera się wszystkim strategiom wychowawczym rodziców, z biegiem czasu stając się zagrożeniem dla całej rodziny.

Co w takiej sytuacji może lub powinien zrobić rodzic? Nie ma łatwej odpowiedzi na to pytanie. Nie ma dobrego rozwiązania. Zresztą czy rodzic, któremu trzeźwy osąd zaciemnia instynktowna miłość do dziecka, może takie działania podjąć? Obserwując jeszcze jedną występującą w powieści bohaterkę, zaczęłam się zastanawiać, czy tego typu schorzenia mogą być dziedziczne?

Powieść Okrutna siostra w ciekawy sposób podejmuje to fascynujące zagadnienie i prowadzi czytelnika do nieuchronnego finału. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Polecam czytelnikom lubiącym dobre thrillery dziejące się na łonie dzikiej zimowej przyrody.

Dział: Książki

Niezwykły pojedynek, w którym do walki stają beztroski i zuchwały nieuchwytny francuski włamywacz kontra uparty i flegmatyczny angielski detektyw, którego metody zawsze przynoszą sukces…

Dział: Książki

Szanghaj, rok 1926. Juliette Cai i Roma Montagow to przyszli bossowie zwaśnionych organizacji przestępczych: Szkarłatnego Gangu i Białych Kwiatów. Cokolwiek łączyło ich kilka lat temu, ustąpiło miejsca zapiekłej goryczy i nienawiści…

Dział: Patronaty
piątek, 10 grudzień 2021 08:32

Zapowiedź: Lore: Straszne miejsca

Niesamowity przewodnik po miejscach owianych złą sławą. Bilet wstępu do świata makabry, którego nie spodziewaliście się odwiedzić nawet w najgorszych snach.

Dział: Książki
piątek, 10 grudzień 2021 08:26

Pan Lodowego Ogordu. Księga II

Chociaż dopiero poznaję też świat ambitnej fantastyki, to zachwyciłam się pierwszym tomem serii Jarosława Grzędowicza. Pan Lodowego Ogrodu to już klasyka, pozycja obowiązkowa, a ja dopiero teraz zachwycam się tym światem. Po lekturze pierwszej części zagłębiłam się w drugim tomie.

Vuko to wysłannik z Ziemi, który przybywa na planetę Midgaard z misją ratunkową. Musi odnaleźć naukowców, którzy zaginęli na wyprawie badawczej. Vuko przemierza rozległe tereny obcej planety, poznaje tamtejszych mieszkańców, kultury i niebezpieczeństwa. Nie jest jednak zdany sam na siebie, ponieważ wprowadzono mu kilka modyfikacji oraz zaopatrzono w zbroję i strój, który jest bardzo nowoczesny. Misgaard wciąż atakuje dziwna i tajemnicza mgła oraz Węże. Nasz bohater robi wszystko, aby uratować ludzi, ale jednak wciąż chce wrócić na ziemię, a żeby tego dokonać, musi ocalić i własne życie.

Jak w pierwszym tomie, czytelnicy równolegle poznają historię Filara, który wyrusza w podróż, aby odkryć tajemnice.

O ile ciężko było mi się wczytać w pierwszy tom, to w tym przypadku już od pierwszych stron wpasowałam się w klimat i świat, który wykreował Jarosław Grzędowicz. Poprzednia część zakończyła się w bardzo emocjonującym momencie i przyznać muszę, że nie mogłam doczekać się lektury kolejnej części. Z zachwytem poznawałam zakamarki Misgaardu, a w tej części miałam ku temu okazję. To fascynujące, jak autor ze szczegółami dopracował miejsce akcji; tak podobne do naszego, ale i inne. Chociaż nie przepadam za motywem drogi w książkach, to tutaj mi to wcale nie przeszkadzało, a co więcej, wprowadzenie tego motywu bardzo mnie ukontentowało.

Vuko to jeden z moich ulubionych bohaterów literackich. Jest stanowczy, uparty, w większości przypadków posługuje się siłą, ale jednak jego losy mają w sobie szczyptę humoru i ironii, jakby autor chciał wprowadzić taki jasny promyk w książce. Jestem ciekawa, jak potoczą się jego dalsze losy.

Ci, którzy oczekują akcji jak w pierwszym tomie, mogą się nieco zawieść, bo jest jej zdecydowanie mniej. Dzięki temu możemy lepiej poznać świat (o czym już wspomniałam). Pod względem treści również nie mam nic do zarzucenia, bo autor jest mistrzem słowa pisanego i tworzy takie powieści, które zachwycają i nie dają o sobie zapomnieć.

Pan Lodowego Ogrodu. Księga II to powieść bardzo dobra, nawet lepsza niż pierwsza. Jeżeli autor utrzymuje taki poziom w kolejnych częściach, to ja nie mogę doczekać się lektury.

Dział: Książki

„DC Deck Building Game” to seria pięknie ilustrowanych gier karcianych (i dodatków do nich) pozwalająca graczom przenieść się do uniwersum znanego z komiksów DC i wcielić w postacie takie jak Batman, Superman czy… Joker.

Dział: Bez prądu
poniedziałek, 06 grudzień 2021 10:13

Tajemnica domu w Bielinach

Katarzyna Berenika Miszczuk bardzo lubi uniwersum, jakie stworzyła w Bielniach w cyklu „Kwiat paproci" . To świat, w którym Polska nigdy nie przyjęła chrztu. Z tego też powodu nadal wierzenia w słowiańskich bogów są żywe, kościoły zastępują świątynie, księży wróżowie, a lekarzy, choć nie wszystkich, szeptuchy. Nie ma popularnych świąt jak Boże Narodzenie, Wielkanoc, Wszystkich Świętych czy Walentynki. Jest Noc Kupały, Jare Święto czy Szczodre Gody. Jednak nowoczesność jest taka, jaką widzimy za oknem, tyle, że przeplatają się z nią różne wierzenia i zabobony. Jak to na wsi – powiecie. Nie do końca, ale też tkwi tu ziarnko prawdy. Tym razem zobaczymy ten świat oczyma dzieci w pierwszym tomie cyklu „Klub Kwiatu Paproci” - „Tajemnica domu w Bielinach”.
 
Bieliny to mała świętokrzyska osada, położona kilkanaście kilometrów od Kielc. Naprawdę istnieje, choć raczej nie mieszka tu emerytowana szeptucha Mira, do której, po dość sporych życiowych perturbacjach, wprowadza się mama z czworgiem dzieci. Kobieta będzie pomagać starszej pani ogarnąć gospodarstwo, które, jak głosił rzeczoznawca i rodzina, nieco podupadło, od kiedy starsza gospodyni choruje na Alzheimera. Kobieta i dzieci nie spodziewali się, że przyjdzie im żyć w domu o tak ponurej fasadzie i wnętrzu. Przecież miał to być wyremontowany budynek, gotowy na nowych lokatorów, a przywitały ich chaszcze, rdza, kurz i lepkie od brudu blaty i okna. Co dziwniejsze nie ma sił, które wypucowałyby ten brud czy naprawiły zniszczone jego części. Czy przypadkiem ten dom, jak twierdzą okoliczni, nie jest nawiedzony? To właśnie rozwikłają Bogusia, Leszek i Tosia. Małej Dąbrówki, rocznego szkraba, raczej w tej detektywistycznej historii o nadprzyrodzonych mocach mieszać nie będziemy. Za to wmieszamy nieco Mirę i znanych z innych książek autorki Gosię, Mieszka i Babę Jagę.
 
Tak naprawdę pojawienie się dziwactw dla tych dzieci z Warszawy jest czymś nowym. Niby słyszały one o religii, ale nie są zbyt wierzące ani nawet wprowadzone w tematykę. Mama raczej unika zabobonów, a mieszkając w stolicy,  wolała usługi lekarzy niż szeptuch, mimo iż te teraz muszą także przechodzić studia medyczne, by pracować w zawodzie. Być może tak ciężko im we wszystko uwierzyć. Trudno też, bo cała ta zmiana otoczenia spadła na nie nagle, tak samo nagle jak informacja o rozwodzie rodziców. Nie pogodziły się jeszcze z tym, że ojciec z nimi nie mieszka, a już musiały pogodzić ze zmianą całego otoczenia. Czyż nie jest to zbyt wiele jak dla dzieci? Okazuje się, że zainteresowanie nadprzyrodzonymi mocami, choć na chwilę odsuwają od nich kłopoty z zaakceptowaniem stanu rodzinnego, w jakim się znaleźli Lipowscy.
 
Czy „Tajemnica domu w Bielinach” to odpowiedź Katarzyny Bereniki Miszczuk na „Stranger things”? Niekoniecznie, gdyż czytelnicy tej autorki dokładnie poznali świat Bielin, powstały dużo wcześniej niż fenomen amerykańskiego serialu o innym wymiarze. Jest to jednak lektura zdecydowanie dla dzieciaków, a szczególnie dla ciekawskich dzieciaków, takich, które lubią przygody z dreszczykiem. Język lektury jest bardzo przystępny, a wierzenia słowiańskie zgrabnie wytłumaczone nie tylko we wstępie autorki, ale także w samej fabule. Nie sposób się nudzić. Polecam każdemu, dorosłemu także, bo ja bawiłam się przy czytaniu całkiem dobrze.

 

Dział: Książki