Rezultaty wyszukiwania dla: Fantasy
Minecraft. Świat otwarty. Na podbój Netheru
Jak zachęcić dzieciaki do nauki czytania? Oczywiście sprezentować im komiks z przygodami w ulubionym uniwersum! Tym właśnie jest dla mojej młodszej córki tytuł „Minecraft. Świat otwarty. Na podbój Netheru” — komiks osadzony w realiach bestsellerowej gry Minecraft.
Zarys fabuły
Sarah dopiero zaczyna swoją przygodę z Minecraftem, jednak szczęśliwym trafem na swojej drodze spotyka nowego kolegę, Hectora, który jest już zaprawionym w bojach graczem i wraz z nią wyrusza na podbój świata. On jednak również ma swoje problemy, z których rozwiązaniem może mu pomóc właśnie Sarah.
Moja opinia i przemyślenia
Komiks jest kolorowy i wciągający, świetnie oddaje uniwersum gry, choć tym razem nie jest to wierna kopia (kwadratowego) oryginału. Został wydrukowany na dobrej jakości papierze, a ilustracje Stephanie Ramirez zachęcają dzieciaki do lektury. Ma zeszytowy format, który z pewnością ułatwi czytanie młodszym fanom serii, tak jak i dobrze dobrana, czytelna czcionka.
Jednym z największych atutów komiksu jest to, jak łączy edukacyjne aspekty gry Minecraft z fikcyjnymi elementami opowieści. Dzięki temu dzieci uczą się nie tylko technicznych aspektów gry, ale również rzeczy takich jak wartość przyjaźni, potrzeba współpracy i radzenie sobie z problemami. Sama fabuła jest dynamiczna i pełna zwrotów akcji, które trzymają w napięciu. Dzieci dowiadują się, jak przetrwać w świecie Netheru, jakie potwory tam mieszkają oraz jakie są tajniki gry. Co więcej, komiks skupia się na tym, że każdy problem można rozwiązać, jeśli podejdziesz do niego z odpowiednią wiedzą i umiejętnościami. Oczywiście ważna jest także cała masa doskonałej zabawy.
Myślę, że również mali bohaterowie zostali dobrze wykreowani. Są barwni i mają ciekawe charaktery. Sarah, mimo że jest nowicjuszką, nie boi się wyzwań i jest gotowa nauczyć się wszystkiego, co trzeba wiedzieć o świecie gry Minecraft. Jest wesoła i pełna entuzjazmu. Hector z kolei, choć bardziej doświadczony, nie jest przedstawiony jako wszechwiedzący ekspert — on również miewa swoje problemy i nad wieloma sprawami musi się zastanawiać.
Na zakończenie
„Minecraft. Świat otwarty. Na podbój Netheru” to doskonała propozycja dla młodszych fanów gry, którzy chcą zanurzyć się w świecie Minecrafta poza ekranem komputera. To również świetny sposób na zachęcenie dzieci do czytania i rozwijania wyobraźni. Gorąco polecam! Warto dać komiksowi szansę.
Elfy. Biały Elf o czarnym sercu
Elfy. Biały Elf o czarnym sercu
Trzeci tom serii o elfach, nieśmiertelnych twórcach najwspanialszej cywilizacji świata Akwilonu.
Świat Akwilonu to rozległe uniwersum fantasy składające się z różnorodnych regionów podzielonych na dwie krainy: Ziemie Arrana i Ziemie Ogona. Żyje tam wiele ras: Elfy, Krasnoludy, Orki, Gobliny, ale także i ludzie. Jest to seria koncepcyjna składająca się z kompletnych historii w każdym tomie, w teorii więc można je czytać oddzielnie, ale w przypadku serii o Elfach szczerze tego nie polecam. Warto poznawać tomy po kolei.
Trzeci tom z serii „Świat Akwilonu. Elfy”, zatytułowany „Biały Elf o czarnym sercu”, przenosi czytelników w niesamowity, pełen magii i tajemnic świat Akwilonu, gdzie pradawne plemiona elfów i różne inne rasy żyją w złożonych relacjach wzajemnych zależności i konfliktów. Historia skupia się na dwóch elfach z plemienia Białych Elfów, którzy od stu lat podążają śladem białego smoka. Ich podróż pełna jest niesamowitych przygód, wspaniałych widoków i spotkań z innymi rasami świata Akwilonu. W trakcie wyprawy obserwujemy nie tylko fizyczne, ale i wewnętrzne przemiany bohaterów. Fall, główny protagonista, przez cały czas rozważa sens swojego istnienia, co dodaje historii głębi i nieco filozoficznego charakteru. Dzięki niemu to nie tylko fantastyka drogi, ale także opowieść o poszukiwaniu tożsamości i własnego miejsca w świecie. Niestety Fallowi brakuje barw i charyzmy, które wyróżniłaby go na tle innych postaci, co czyni z niego raczej kiepskiego głównego bohatera, a szkoda, bo ma całkiem spory potencjał.
Graficznie tom prezentuje się bardzo dobrze. Artystyczne podejście Stéphane Bileau do kreowania świata Akwilonu jest zachwycające. Rysunki w komiksie pełne są detali i kolorów, które przyciągają oko czytelnika i pozwalają zanurzyć się w fantastycznym świecie elfów. Jeżeli chodzi o wypełnienie kolorystyczne, to cała seria jest dość stonowana i czytelnik nie znajdzie w niej krzykliwych barw, które niekiedy pojawiają się na przykład w komiksach z Universum Marvela. Całość wydrukowana została na dobrej jakości, choć tym razem dość cienkim papierze, co odrobinę mnie niepokoi, ponieważ obawiam się o trwałość zeszytów.
W kontekście całej serii, „Świat Akwilonu. Elfy. Biały Elf o czarnym sercu. Tom 3” to wciąż bardzo solidna pozycja dla miłośników fantasy. Mimo pewnych niedociągnięć, opowieść dostarcza wielu emocji, zmusza do refleksji i zachwyca niezapomnianymi widokami ze świata Akwilonu. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, mając nadzieję, że w serii czeka na mnie jeszcze wiele niesamowitych przygód.
Zapowiedź: Uroczysko
Sapphire wychowała się w sierocińcu, w dręczonej wojną krainie. W dniu swoich osiemnastych urodzin na skutek działania tajemnych sił dziewczyna budzi się w całkiem nowym, obcym świecie. Okazuje się, że jest księżniczką z linii błogosławionych królowych i musi wziąć na swoje barki ich dziedzictwo.
Zapowiedź: Yellowface
YELLOWFACE, R.F. Kuang; Świetna lektura. Zbrodnia, satyra, horror, paranoja, kwestie tożsamości kulturowej i przywłaszczenia. A wszystko w sosie trwającej w mediach społecznościowej inby. Ponad wszystko, to jednak znakomita opowieść. Książka, którą trudno odłożyć, a jeszcze trudniej zapomnieć.
Stephen King
Twisted-Wonderland. Zdarzenia w Heartslabyulu
Jakiś czas temu w zapowiedziach moją uwagę przyciągnęła manga „Twisted Wonderland”, która ukazuje się na licencji Disney’a. Ponieważ Japończycy bardzo lubią Alicję w Krainie Czarów, w mandze było już wiele wariacji z Wonderlandu. Czy więc warto sięgnąć po „Twisted Wonderland” i czy tytuł jakoś szczególnie wyróżnia się na tle poprzedników?
Zarys fabuły
Enma Yuken jest uczniem japońskiego liceum i podziwianym kapitanem szkolnego klubu kendo, któremu udało się go po latach reaktywować. Jednak dzień przed ważnymi zawodami chłopak zostaje porwany przez tajemniczą karetę i trafia do akademii magii Night Raven College położonej w tajemniczym Wonderlandzie. Ponieważ jednak nie dysponuje żadną magiczną mocą wychodzi na to, że zaszła jakaś pomyłka, a szkolny wychowawca pozwala mu wrócić do domu. Problem jednak polega na tym, że nikt nie ma pojęcia, gdzie leży Japonia i nawet magiczne lustro nie potrafi odesłać chłopaka do domu. W związku z czym wychowawca pozwala zamieszkać Yu w starym, nawiedzonym przez duchy akademiku i pracować jako woźny na swoje utrzymanie, do czasu, aż nie uda mu się odnaleźć powrotnej drogi do domu.
Moja opinia i przemyślenia
Przyznam, że fabuła mangi mocno mnie zaskoczyła. Spodziewałam się czegoś bardziej w klimatach Alicji. Historia jest jednak ciekawa i całkiem wciągająca. Pojawia się w niej wiele komediowych elementów, takich jak ziejący ogniem tanuki, który marzy o zostaniu wielkim czarodziejem, a znani z baśni złoczyńcy zostali w Wonderlandzie zapamiętani, jako najwięksi bohaterowie wszech czasów. Wśród nich oczywiście honorowe miejsce zajmuje owiana złą sławą Królowa Kier.
Szata graficzna komiksu jest szczegółowa i bardzo dobrze dopracowana, nie brakuje w niej dynamiki, szczególnie podczas zdarzających się od czasu do czasu magicznych potyczek. Myślę, że Sumie Kowono udało się stanąć na wysokości zadania. Tak samo zresztą, jak i odpowiadającym za projekt postaci i fabułę Yana Toboso oraz za scenariusz Wakana Hazuki. Sądzę więc, że jest to manga godna uwagi i niecierpliwie czekam na kolejny tom serii.
Podsumowanie
Mimo że „Twisted Wonderland” zupełnie nie jest tym, czego się spodziewałam, to jednak opowiedziana w nim historia rozbudziła moją ciekawość. Z miłą chęcią sięgnę po kontynuację, by dowiedzieć się, jak potoczyły się dalsze losy Yu, jakie przygody czekają na niego w Wonderlandzie i czy uda mu się wrócić do domu.
Zapowiedź: Sixteen Souls
Młodzieżowa powieść grozy i romans fantasy w jednym. Połączenie zapierającej dech w piersiach przygody i romantycznych uniesień serca! W nawiedzonym Yorku nawet śmierć ma się czego bać.
Szesnastoletni Charlie ma w życiu same problemy. Jest jasnowidzem w Yorku, najbardziej nawiedzonym mieście w Europie, a wszyscy jego przyjaciele są duchami. W sferze uczuć też nie idzie mu najlepiej – obiekt jego westchnień znów spotyka się z kimś innym.
Empireum. X-Men
Od momentu swojego debiutu w 1963 roku w Marvel Comics, X-Meni nieprzerwanie kształtują krajobraz popkultury, tworząc nie tylko niezapomniane postacie, ale także poruszając ważne i aktualne kwestie społeczne. Stworzeni przez legendarnego Stana Lee oraz Jacka Kirby'ego, X-Meni nie byli typowymi superbohaterami — byli mutantami, różniącymi się od reszty ludzkości dzięki swoim unikatowym zdolnościom, ale to właśnie te różnice stały się centrum wielu opowieści o dyskryminacji, akceptacji i dążeniu do pokojowej koegzystencji.
Album zawiera materiały opublikowane pierwotnie w zeszytach „Empyre: X-Men” #1–4.
Komiks „Empireum. X-Men” wrzuca czytelnika w wir zwariowanych przygód na Ziemi, na którą najechały roślinne stwory z kosmosu zwane Cotati. Scenariusz, tworzony przez licznych autorów takich jak Jonathan Hickman, Tini Howard czy Gerry Duggan, rozwija się dynamicznie, chociaż z pewnymi niespójnościami w tonacji między różnymi pisarzami, co tworzy lekki chaos.
Opowieść zaczyna się od niezwykle ważnych dla mutantów wydarzeń — ożywienia milionów zmarłych na Genoshy w wyniku działań Scarlet Witch. Jonathan Hickman, znany głównie jako autor skupiający się na fabule, w tym przypadku skupił się bardziej na postaci, co było miłym zaskoczeniem. Jednak pomimo głębokiego rozwoju postaci Scarlet Witch, całość opowieści, z jej zmieniającymi się tonacjami i wieloma zwrotami akcji, momentami może wydać się chaotyczna.
Rysunki, które przygotowali Matteo Buffagni, Lucas Werneck i inni, są jednym z mocniejszych punktów tej serii. Oprawa graficzna jest konsekwentna i przemyślana, każdy artysta dodaje do niej swoje unikatowe detale, ale w przeciwieństwie do scenariusza, zachowując spójność całego dzieła. Kolory Rachelle Rosenberg dodają ciepła i głębi, tworząc most między różnymi stylami artystycznymi.
Chociaż ta niezbyt obszerna seria komiksowa może wydać się nieobowiązkowa dla fanów głównego cyklu X-Men, przynosi ona pewne interesujące rozwinięcia w historii Scarlet Witch. Całość jednak nieco rozczarowuje przez brak spójnej linii fabularnej i to, że śledzimy losy mniej popularnych X-Men’ów.
Podsumowując, „Empireum. X-Men” to szalona jazda pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, świetnych ilustracji i ciekawego rozwoju postaci. Warto dać tytułowi szansę, choćby ze względu na oryginalne podejście do opowieści i unikalny styl graficzny. Jednak jeśli szukasz bardziej spójnej i mniej chaotycznej historii, może to nie być komiks dla Ciebie.
Injustice. Bogowie pośród nas: Rok piąty
Co by było, gdyby Superman i Batman pokłócili się i rozpętali między sobą wojnę? Na pewno nie skończyłoby się to dobrze. O takim właśnie konflikcie opowiada komiksowa seria „Injustice. Bogowie pośród nas”.
Album piąty zawiera materiały opublikowane pierwotnie w amerykańskich zeszytach „Injustice: Gods Among Us: Year Five” #1–20 oraz „Injustice: Gods Among Us: Year Five Annual” #1.
W „Injustice. Bogowie pośród nas: Rok piąty” śledzimy kontynuację pięcioletniego konfliktu między Supermanem, a Batmanem, którego zakończenie możemy poznać dopiero grając w serię gier o tym samym tytule studia Nether Realm (bijatyka z trybem fabularnym). Każdy z bohaterów musi dokonać wyboru, po której stronie stanąć, co prowadzi do serii niespodziewanych sojuszy. W obliczu takiego konfliktu trudno byłoby pozostać neutralnym. Zaskakujący jest zwłaszcza moment, gdy Batman decyduje się na współpracę z przestępcami, unikającymi zabijania. Równie mocny jest wątek Supermana, który zawiera pakt z Bane'em –- człowiekiem, który jako jedyny potrafił złamać Batmana.
Scenariusz Briana Buccellato świetnie buduje napięcie, prowadząc czytelnika ku nieoczekiwanemu finałowi. Jego umiejętność przeplatania krótkich wątków różnych postaci jest imponująca, szczególnie w kontekście złożoności całej historii. Bohaterów (i antybohaterów) w komiksie przewija się naprawdę wielu. Warto również zwrócić uwagę na rysunki – choć prace Bruna Redondo pojawiają się rzadziej, wciąż pozostawiają niezatarte wrażenie. Niemniej jednak „Rok piąty” nie dorównuje emocjami i niespodziewanymi zwrotami akcji dwóm pierwszym tomom serii. Momentami wydaje się, że niektóre postaci giną wyłącznie dla szoku, jaki ma to wywołać, a niektóre konflikty są powtarzalne. Chociaż wiele elementów wydaje się wprowadzanych pochopnie, „Injustice” jako całość wciąż jest znakomitym doświadczeniem dla fanów uniwersum DC. Myślę, że największą wadą tej serii tak naprawdę może być konieczność zagrania w grę, by poznać jej zakończenie. W końcu nie każdy lubi grać w bijatyki.
Podsumowując, myślę, że mimo pewnych niedociągnięć, „Injustice. Bogowie pośród nas: Rok piąty” pozostaje fascynującym obrazem świata, w którym Superman przekroczył granice. To zdecydowanie pozycja obowiązkowa dla miłośników uniwersum DC, nawet jeśli nie dorównuje ona wcześniejszym tomom serii. Uwaga! Przygotuj się na to, że podczas lektury zginie któryś z Twoich ulubionych bohaterów. Jest to całkiem prawdopodobne.
Dungeons & Dragons. Cienie wampira. Tom 2
Kiedy w latach 70. XX wieku Gary Gygax i Dave Arneson zaprezentowali światu Dungeons & Dragons (D&D), mało kto przypuszczał, że ta gra fabularna przekształci się w kultowy fenomen, który zainspiruje całe pokolenia do wyruszenia na wyprawy po magicznych krainach, pełnych smoków, czarodziejów i niezliczonych przygód. Dungeons & Dragons to jednak nie tylko gra — to forma sztuki, sposobu myślenia, a dla wielu — styl życia. Uniwersum zdobyło serca milionów ludzi na całym świecie.
„Cienie wampira” to bezpośrednia kontynuacja „Legend Wrót Baldura”, która przenosi nas w fascynujący, mroczny świat Dungeons & Dragons, gdzie bohaterowie muszą mierzyć się z groźbą okrutnego hrabiego Strahda von Zarovicha. W historii nie brakuje emocji i napięcia, zaś wskrzeszenie kultowego bohatera Minsca oraz jego niezastąpionego chomika Boo dodają historii komicznych akcentów.
Autorem scenariusza tego dzieła jest kanadyjski twórca, Jim Zub, który znany jest z wielu udanych projektów komiksowych, takich jak „Batman: Urban Legends" czy „Uncanny Avengers”. Jego narracja jest płynna, intrygująca i pełna odniesień do świata D&D. Współpracuje z nim artysta pochodzący z Chile, Nelson Dániel, który swoją grafiką wprowadza nas w mroczne zakamarki Półplanu Grozy. Styl rysowania Dániel’a, chociaż nie jest dla wszystkich, świetnie oddaje klimat świata Ravenloft. Jego kadry są pełne detali, a sposób, w jaki używa cieni i kolorów, naprawdę potęguje mroczną atmosferę opowieści.
Najbardziej zapadający w pamięć bohater, Minsc, dostarcza czytelnikowi zarówno wątków humorystycznych, jak i nieco głębszych refleksji. Jego relacja z chomikiem Boo to jeden z najjaśniejszych punktów całego komiksu. Postać Minsca, z jej nieśmiertelnym optymizmem i komediowymi tekstami, staje się świetnym kontrastem dla mrocznego świata Ravenloft. W tle mamy też bardziej subtelne, ale równie ważne postacie, takie jak kapłanka Nerys czy czarodziejka Delina. Scenariusz, oparty na jednym z najbardziej znanych wątków D&D, czyli kampanii Strahda, oferuje mieszankę mrocznej atmosfery i humoru.
Podsumowując, „Cienie wampira. Tom 2” to zdecydowanie udana kontynuacja serii. Zawiera wszystko to, na co fani D&D mogą oczekiwać - przygody, magię, mroczne siły i oczywiście niezapomnianych bohaterów. Chociaż przyznam, że zastanawiam się, co jeszcze mogą nam przynieść kolejne tomy. Gorąco polecam ten komiks wszystkim miłośnikom fantasy!
Zapowiedź: Dawno temu blask
Pasjonująca opowieść łącząca fantasy z historią, w której losy bohaterów splatają się dzięki przeznaczeniu, miłości oraz ambicji