Rezultaty wyszukiwania dla: Annie Ward

Lubię thrillery. Nawet bardzo. Te emocje, to oczekiwanie, strach  nie pozwalają mi się od książki oderwać, ale ostatnio zrobiłam się coraz bardziej wybredna. Nie wszystkie historie potrafią mnie wciągnąć i wywołać szybsze bicie serca. W ilości thrillerów psychologicznych, jakie są ostatnio wydawane, coraz trudniej wybrać ten ideał. Wiele autorów powiela schematy i nie dodaje nic od siebie, co ich książki czyni mdłe i oklepane. Jakie jest więc Piękne zło? Książka o jakże intrygującym tytule i ciekawej fabule?

Maddie się boi. Czego? A może kogo? Kobieta decyduje się na pomoc terapeutki w czasie, gdy jej mąż Ian, jest na misji za granicą. Małżeństwo poznało się wiele lat temu, w Macedonii – mężczyzna pracował w ochronie, a Maddie odwiedzała przyjaciółkę, Joannę, która działała w organizacji charytatywnej. Wydaje się, że są szczęśliwi, jednak Maddie ujawnia swoje lęki związane z mężem, który choruje na zespół stresu pourazowego i jest człowiekiem, który przygotowuje się do apokalipsy. Z każdą kolejną stroną autorka buduje obraz kobiety zastraszonej, cierpiącej, ale która bezgranicznie kocha swojego synka, Charliego.

Przepis na thriller idealny? Prawie. W Pięknym złu zabrakło jednego, istotnego składnika; iskry autorki, która tchnęłaby w tę opowieść więcej emocji. Oprócz zakończenia, które trzymało poziom i uratowało tę historię, czułam się lekturą znudzona. Odkładałam ją na bok, nie czując chęci do powrotu. Annie Ward zdecydowała się na poprowadzenie trzech linii czasowych, które powoli zbliżają się do siebie, a wtedy wszystkie puzzle składają się w całość. Czytelnik cofa się do czasów, kiedy to Maddie poznała Iana. Dzięki temu możemy poznać kobietę przebojową, która niczego się nie boi, a dla swojej przyjaciółki jest w stanie zrobić wszystko. W kolejnym rozdziale „kilka tygodni przed zabójstwem” możemy zobaczyć kobietę zlęknioną, przestraszoną, z atakami paniki. Autorka zdecydowała się również na to, aby od razu wprowadzić czytelnika w „dzień zabójstwa”. Na początku trudno połączyć w całość wszystkie fakty, wiele elementów do siebie nie pasuje, albo są czarną plamą, ale im bardziej zagłębiamy się w historię, zaczynamy wszystko do siebie dopasowywać. Annie Ward okazała się sumienna, bo w Pięknym złu nie ma niewyjaśnionych kwestii, czy wątków. Mam wrażenie, że autorka miała zaplanowane wszystko, od początku do końca i w miarę pisania, regularnie wykreślała kolejne podpunkty.

Jak wspomniałam wyżej, w tym thrillerze brakuje emocji, a ratuje go zakończenie. Autorka ma tendencje do pewnych dłużyzn, które nic nie wniosły do akcji, a co więcej – spowalniały ją i nudziły czytelnika. Autorka zaskoczyła mnie zwrotem fabularnym w zakończeniu. Było to ciekawe i dziwne, ale jednocześnie pasowało do całej fabuły i wszystkich zagrywek bohaterów. Postacie wykreowane przez autorkę są jednoznaczne, ale potrafią zaskoczyć. Annie Ward niemal nie ukrywa ich cech, a tylko w przypadku Maddie obserwujemy aż tak istotną zmianę.