kwiecień 25, 2024

Rezultaty wyszukiwania dla: Aleksandra Rumin

czwartek, 10 grudzień 2020 13:32

Zbrodnia po polsku

„Zbrodni po polsku” to kolejna komedia kryminalna Aleksandry Rumin.
 
Na mieszkańców Warszawy pada blady strach, ponieważ na ulicach zaczyna grasować morderca, ale nie taki zwykły tylko „Prawdziwy Polak”. Szczególnie zagrożone powinny czuć się młode kobiety. Na szczęście jego tropem podąża specjalnie do tego celu stworzona grupa, na której czele staje sławny, ale trochę zmęczony życiem komisarz Jan Polak. Ma on do pomocy wyszkolonego za granicą profilera, rzeszę ekspertów z różnych dziedzin, wschodzącą gwiazdę prokuratury, różnych ministrów, a nawet hierarchów kościelnych. Niestety nawet z taką pomocą, śledztwo stoi w miejscu. Na domiar złego prasa dowiaduje się o makabrycznych szczegółach z miejsca zbrodni i wybucha medialna afera. Czy śmietance polskiej policji uda się złapać przestępcę, zanim dojdzie do kolejnego zabójstwa?
 
Kolejna książka Rumin, nie odbiega w żaden sposób od jej poprzednich powieści. Autorka po mistrzowsku wytyka i uwypukla wszystkie wady społeczeństwa. W „Zbrodni po polsku” mamy do czynienia z nieudolnością polskiej policji, pazernością ludzi, skorumpowanymi politykami, a nawet z wątpliwym, jak co dla niektórych gustem muzycznym Polaków. Chociaż opisywane są drastyczne wydarzenia, podczas czytania uśmiech nie schodzi z twarzy, a to za sprawą absurdalnych sytuacji. Śmieszy to, tym bardziej że część z nich jest prawdziwa. Chociaż wiadomo, trochę jednak te sytuacje, są przerysowane.
 
Autorka ma bardzo fajny styl. W książce nie zabraknie ciętych ripost i śmiesznych dialogów. Każdy z bohaterów jest przerysowany, większość policjantów jest ciapowata. Czytając książkę, zastanawiałam się jak ktoś taki, mógł znaleźć się w policji. Niektórzy bohaterowie jak np. komisarz Polak, Foryś czy Kędziora, zdobyli moją sympatię, nie polubiłam natomiast ex żony Polaka, w sumie, jest to postać, która została wymyślona, po to, żeby jej nie lubić.
 
Co do samego rozwiązania zagadki, kto był mordercą, do samego końca nie miałam pomysłu, kto to mógł być, ale chyba nikt nie ma szansy wpaść na tak absurdalny pomysł.  
 
Podsumowując, książkę oceniam dobrze. Początek trochę mi się dłużył, ale później wkręciłam się w fabułę. Jeśli, ktoś szuka czegoś, żeby na chwilę się odprężyć i trochę pośmiać, to ta książka jest dla niego.
Dział: Książki
poniedziałek, 27 maj 2019 00:08

Wywiad z Aleksandrą Rumin

„Zbrodnia i Karaś” Aleksandry Rumin to brawurowo napisana, pełna absurdalnego humoru powieść, która łączy elementy kryminału z satyrą na środowisko uniwersyteckie. Zawrotne tempo, nieprawdopodobne zbiegi okoliczności i galeria bohaterów – z kotem Stefanem na czele – sprawiają, że nie można się od niej oderwać. Barwne perypetie wsysają niczym błoto na drodze do budynków UKSW przy ulicy Wóycickiego w roku 2006. Zapraszamy do lektury wywiadu z Autorką. 

Dział: Wywiady
wtorek, 26 marzec 2019 14:09

Zbrodnia i Karaś

Intrygujący opis i rudy kot na okładce przekonały mnie, by sięgnąć po książkę spod pióra Aleksandry Rumin „Zbrodnia i Karaś”. Czy jednak zawartość była równie ciekawa, a ja nie pożałowałam swojej impulsywnej decyzji? 

 

Wszyscy świadkowie zdarzenia zostali poproszeni o pozostanie w strefie rekreacyjnej na parterze budynku. Zawsze śmieszyła ją ta nazwa, bo czy dwa stoły, kilka krzeseł i zdychającą paprotkę można nazwać strefą rekreacyjną?

 

Gdy dwie sprzątaczki znajdują na terenie kampusu Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie ciało profesora Karasia, ich życie przewraca się do góry nogami. Same postanawiają odkryć kto jest mordercą, a liczbę podejrzanych ogranicza fakt, że w budynku podczas śmierci profesora było zaledwie dziesięć osób. Okazuje się jednak, że profesor był tak lubianą i sympatyczną personą, że każda z tych osób mogła mieć motyw, by go zabić. 

 

Widok go przeraził. Matka stała nad powalonym ojcem, trzymając w reku gigantyczny wałek do ciasta. 

 

„Zbrodnia i Karaś” to powieść nietypowa. Pokusiłabym się o stwierdzenie, że to barwne postacie bohaterów tworzą w tej historii całą fabułę, a samo morderstwo jest zaledwie tłem. Pisarka zgrabnie prowadzi nas przez zakątki polskiego „Uksfordu”, po kolei przedstawiając nam historie osób, które mogą być zamieszane w przedwczesną śmierć profesora. Podczas wertowania kolejnych stron, niekiedy nie mogłam przestać się śmiać. Historia jednak nie należy wyłącznie do beletrystyki czysto rozrywkowej. Śmierć profesora staje się podłożem przeróżnych rozważań zarówno bohaterów, jak i towarzyszących im czytelników. 

 

Książka jest napisana bardzo dobrze (zarówno pod względem stylu, jak i warsztatu), ciężko ją jednak przypisać do konkretnego gatunku, nawet jako komedii kryminalnej. To prawdziwa uczta wyobraźni, w której pojawiają się: satyra, parodia, fragmenty powieści obyczajowej, a nawet elementy fantastyki. Wyraźnie też widać, że Aleksandra Rumin pisze o miejscach, które zna. Wygląda na to, że nauka na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie się jej przysłużyła i została doskonałą inspiracją. Podoba mi się też fakt, że pisarka postawiła na typowo polskie nazewnictwo. Trend na angielskie imiona i nazwiska osób mieszkających w naszym rodzimym kraju bywa naprawdę irytujący. 

 

Podsumowując: elementów kryminalnych jest w książce niewiele, za to komediowe zadowolą każdego, nawet malkontenta. „Zbrodnia i Karaś” to świetnie napisana, niezwykle zabawna historia z pozytywnym przesłaniem. Trudno uwierzyć, że to literacki debiut. Mam nadzieję, że nie będzie to ostatnia książka spod pióra Aleksandry Rumin, jaką dane było mi przeczytać. Podczas lektury bawiłam się znakomicie i tego życzę również innym czytelnikom. 

 

Dział: Książki
poniedziałek, 11 marzec 2019 18:36

Zbrodnia i Karaś - zapowiedź

Odważna, zabawna i inteligenta komedia o życiu studenckim w Polsce
Już 15 marca do księgarń trafi debiutancka książka Aleksandry Rumin pt. Zbrodnia i Karaś. Koniecznie zapoznajce się z opisem.

 Na terenie kampusu Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie dwie sprzątaczki znajdują ciało Ernesta Karasia, znienawidzonego przez współpracowników i studentów profesora. Gdy wykładowca wydawał ostatnie tchnienie, w budynku Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych przebywało tylko dziesięć osób: czy którejś z nich mogło zależeć na usunięciu Karasia? A może po prostu doszło do nieszczęśliwego wypadku? Tak byłoby lepiej dla wszystkich zainteresowanych i samej uczelni, bo skandal mógłby zniszczyć jej i tak nie najlepszą opinię...

Dział: Patronaty