DC

czwartek, 22 lipiec 2021 18:57

1634: Wojna bałtycka

„1634: Wojna bałtycka” to trzeci tom cyklu „Rong of fire/Pierścień ognia” Erica Flinta i Davida Webera. To grubaśna powieść, ma sporo bohaterów i wątków, obejmując wydarzenia na przestrzeni setek kilometrów i kilka narodów. Mimo to utrzymanie wszystkiego w porządku zasługuje na szacunek. Czapki z głów, autorzy! Dla mnie, czytelnika, który często zapomina, kto jest kim, umieszczono listę postaci oraz mapy i drzewo genealogiczne. Niesamowicie to pomaga w ogarnięciu wszystkich wątków.

Fabuła kontynuuje burzliwą wojnę trzydziestoletnią w siedemnastowiecznej Europie, zakłóconą przez przybycie z przyszłości całego małego miasteczka w Zachodniej Wirginii. Zastrzyk nowoczesnej technologii i pomysłów w ten ponury, po reformacyjny świat ma natychmiastowe i dalekosiężne konsekwencje. Nadszedł czas, aby zobaczyć, co nadczasowcy i ich niemieccy i szwedzcy sojusznicy mają w zanadrzu, aby przeciwstawić się armiom i marynarkom wojennym Francji, Hiszpanii, Danii i Anglii. Prawdopodobnie przez zimową aurę i spowodowane nią spowolnienie przemieszczania się wojsk, wydawać by się mogło, że ta książka jest jak wprowadzenie w prawdziwą wojnę z udziałem Stanów Zjednoczonych Europy, nowej siły na kontynencie. Sama walka o Kopenhagę czy Hamburg jest przedsmakiem tego, co możemy się dopiero spodziewać. Dlatego ten tom nie jest najbardziej emocjonujący z serii. Nie znajdziemy tu żadnych inspirujących momentów, o których warto wspomnieć. Mało też realnego wyzwania dla bohaterów.

Głównymi fabułami były plany ucieczki z Tower w Londynie i odsiecz morska SZE prowadzona przez Simpsona. Jak sugeruje tytuł: raczej skupimy się na wodach Bałtyku niż lotnictwie wojskowym. Jednak wszelkie potyczki są raczej z góry skazane na sukces. Okupiony stratami, ale sukces. Zdarzyła się wprawdzie spektakularna i ważna dla dalszych działań śmierć czy morska tragedia. Jestem przekonana, że jest to zapowiedź przyszłych problemów w lotnictwie, być może też w marynarce wojennej.

Książka jest bogata w szczegóły techniczne i historyczne. Autorzy spisali się, by rozwinąć fabułę z politycznego punktu widzenia, ale nie zapomnieli o sporej dozie humoru oraz ciekawych ponadklasowych i ponadczasowych romansów. Było sporo intryg z gatunku płaszcza i szpady, a na szczególne wyróżnienie zasługuje wątek działań prowadzonych przez Harry'ego Leffertsa. Coś czuję, że będzie on ciekawie kontynuowany w następnych tomach, a przynajmniej mam taką nadzieję.

Świetnie poprowadzony jest wątek duńskiej rodziny królewskiej. Nie tylko będziemy mieli tu do czynienia z intrygami, ale i z bardzo ciekawą przyjaźnią i romansem. Dorównuje on nawet świetnej akcji oświadczyn Torstenssona. Bardzo także udane są wątki humorystyczne, zwłaszcza te związane z młodziutką księżniczką Krystyną. Mam nadzieję, że jej pomysł nadania jednemu z bohaterów wojennych tytułu hrabiego Narnii się jej uda!

Fabuła książki korzysta ze znacznego doświadczenia Erica Flinta w pisaniu historii alternatywnej i wojskowego doświadczeniem Davida Webera. Dopiero w tym tomie widać jak dobrze im się razem współpracuje. Pomimo ogromnego zakresu świata, każdy jego zakątek wydaje się żywy i dopracowany. Jedynym zagrożeniem dla przyszłości serii byłoby zbytnie umocnienie SZE, stworzenie z niej supermocarstwa na miarę obecnego USA. Jeśli autorzy nie dadzą ponieść się pokusie, jestem spokojna o kolejne tomy i opisywane w nich lata ciekawych czasów Europy. Szczerze polecam wszystkim fanom historii alternatywnej w literaturze.

Dział: Książki

Czytaj dalej...

czwartek, 22 lipiec 2021 14:59

Dżin

Strzeż się starych butelek, lamp i dzbanów!

Od czasu do czasu lubię czytać nowele, szczególnie podczas podróży, kiedy znacznie wygodniej jest zabrać cienką książkę niż wielowątkową cegiełkę. Do takich właśnie niewielkich książek zalicza się niespełna 200 stronicowy „Dżin” spod pióra znanego pisarza Grahama Mastertona. Czego może spodziewać się czytelnik?

Zarys fabuły

Ze starożytnego naczynia uwolniony zostaje arabski demon, dżinn. Czy to za jego sprawą w tajemniczych okolicznościach giną strasznie okaleczeni ludzie?

Podczas pogrzebu dziadka Harry dowiaduje się o nietypowym dzbanie, który starszy mężczyzna przywiózł z jednej ze swoich wypraw do Arabii. Naczynie owiane jest niejedną tajemnicą, a bohater będzie musiał rozwikłać jego zagadkę.

Moja opinia i przemyślenia

Książka doczekała się w Polsce już czwartego wydania, co oznacza, że nawet ta bardzo wczesna twórczość Grahama Mastertona jest w dalszym ciągu bardzo popularna. „Dżin” jednak z pewnością nie jest najlepszym tytułem z bibliografii pisarza. To raczej po prostu dobrze napisana historia, która idealnie nada się na przykład do czytania podczas urlopu, kiedy nie mamy ochoty sięgać po zbyt wymagające lektury. W książce wiele się dzieje, chociaż wydarzeniom nie towarzyszy zbyt dużo emocji, ani troski o bohaterów historii. Za to mogę obiecać, że z pewnością nie będzie nudno.

Powieść ma swój niezapomniany, magiczny, pełen grozy klimat. Lektura wzbudza swojego rodzaju niepokój. Autor zadbał o to, by wprawić czytelnika w odpowiedni nastrój. Tak jak to jednak bywa w horrorach, które wyświetlane są na wielkich ekranach, gdy natykamy się na ucieleśnione już zagrożenie, nastrój pryska bezpowrotnie i to niezależnie od tego, jak bardzo makabrycznych opisów stara się dostarczyć nam pisarz. Po świetnie napisanym początku nic już nie wzbudza w czytelniku zbyt wielkiej grozy.

Podsumowanie

„Dżin” to dobrze napisana, wciągająca historia grozy, której jednak zabrakło paru istotnych elementów. Książka świetnie sprawdzi się podczas leniwego urlopu lub w innym momencie naszego życia, kiedy mamy ochotę przeczytać lekki horror, niewymuszający na czytelniku zbyt głębokiego myślenia. Dżiny nie spełniają życzeń i to chyba najważniejsze przesłanie płynące z lektury tego tytułu. Powieść polecam osobom, które mają ochotę na lekkie czytadło, ale zdecydowanie nie tym czytelnikom, którzy jeszcze nie mieli styczności z nowszą prozą Grahama Mastertona.

Dział: Książki

Czytaj dalej...

czwartek, 22 lipiec 2021 12:40

Zapowiedź: Shadows House tom 2

W przedziwnej rezydencji, której nikt nie odwiedza, dzieje się wiele niesłychanych rzeczy. Mimo to mieszkający w niej ,,arystokraci,, żyją swoim życiem jak gdyby nigdy nic. Któregoś dnia nadchodzi wreszcie czas debiutu Kate i Emilico…

Dział: Manga

Czytaj dalej...

środa, 21 lipiec 2021 11:54

Odnaleziona

Gdzieś w głębi duszy Lena miała nadzieję, że Dania jest ostatnim przystankiem w jej ucieczce. Że odczeka chwilę, może tylko dwa - trzy lata i będzie mogła wrócić do Polski, do rodziny. Już teraz czuje wyrzuty sumienia z powodu kłamstw, jakimi raczy matkę. Zatajanie prawdy budzi w niej dyskomfort również wobec jej pracodawczyni, starszej kobiety imieniem Sara, którą się opiekuje. Ta kobieta przyjęła ją pod swój dach, nie zadawszy zbyt wielu pytań, choć czuje, że Lena przed czymś ucieka. Bohaterka boi się, że TAMCI ją znajdą...

Zawsze mówi się, że świat jest mały; niektórzy nie mogą zapomnieć o Lenie, za wszelką cenę starając się ją odnaleźć i – wbrew pozorom - przeprosić. Taki cel ma Nikodem. Wbrew matce i zdrowemu rozsądkowi postanawia ruszyć tropem dziewczyny z nadzieją na to, iż ta wróci i wybaczy mu kłamstwa. I da się kochać.

Lena nieustannie ogląda się za siebie ani na sekundę nie wierzy w to, że może spokojnie odetchnąć. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że jej przeszłość jeszcze nie wie, gdzie może ją znaleźć. Jednak w jej teraźniejszości jest ktoś, kto chętnie wykorzysta mroczną wiedzę o dziewczynie, by osiągnąć własny cel.

Kilka lat temu rozpoczęłam swoją przygodę z twórczością pani Magdy Stachuli i do tej pory pozostaję wierną fanką jej książek. Dlatego też bardzo ucieszyłam się na wieść, iż „Oszukana” doczekała się drugiej części! Do kolejnego tomu lubianej serii, który został wydany kilka lat po pierwszym, wraca się jak do ulubionego miejsca. Problem w tym, że zazwyczaj nie pamiętamy wszystkich niuansów części pierwszej, co nierzadko utrudnia odbiór kontynuacji. W tym przypadku miałam podobnie, aczkolwiek pani Stachula pamiętała o swoich czytelnikach, tak więc w „Odnalezionej” ów problem właściwie nie istnieje.

Nie wyobrażam sobie, co musiała czuć Lena. Tylko pomyślcie - wszyscy, których kochacie, zostali w ojczyźnie. Jesteście sami w nieznanym Wam kraju i żeby tego było mało, od dłuższego czasu Wasze życie polega tylko i wyłącznie na ucieczce. Nie ufacie nikomu, bo każda z nowo poznanych osób może czegoś od Was chcieć albo... być wysłannikiem porywaczy. Musicie zapomnieć o beztroskim życiu, a zgubienie się w tłumie anonimowych osób jest Waszym największym marzeniem. Ogromnie współczuję dziewczynie takiego losu i jednocześnie podziwiam ją za to, że do tej pory się nie załamała. Albo ma taki hart ducha, albo po prostu każdy z nas w chwili zagrożenia życia wydobywa z siebie ukryte dotychczas pokłady odwagi. Ciężko stwierdzić - i miejmy nadzieję, że nigdy nie będziemy musieli tego sprawdzać.

Akcja twardo prze przed siebie, nie pozostawiając nam chwili na oddech. Po długich miesiącach spokoju nagle w życiu Leny ponownie dochodzi do zawirowań. Dziewczyna ma w sobie coś tak magnetycznego, że mężczyźni, których spotkała na swojej drodze, nie mogą o niej zapomnieć. Każdy z nich ma jeden cel - odnaleźć ją, błagać o wybaczenie, prosić, by została. Przynajmniej tym kieruje się Norbert. Miło spotkać bohaterów z pierwszej części, choć muszę ze wstydem przyznać, że akurat w przypadku wspomnianego pana nie do końca pamiętałam, czym aż tak bardzo zawinił- mam tylko mgliste wspomnienia. Jednakże nie wpływa to jakoś szczególnie na ogólny odbiór lektury.

Tak jak już wspomniałam, miło było wrócić do znanych postaci. Ciekawa jestem, czy powstanie kolejny tom i o czym tym razem będzie. Przecież Lena nie może uciekać przez całe życie, prawda?

Uważam, że książki naszej polskiej autorki są warte przeczytania. Być może niektórzy z Was uznają, że fabuła jest mało oryginalna albo nieco nierzeczywista, ale na pewno zmienicie zdanie tuż po rozpoczęciu przygody z serią „Lena”. Moim zdaniem każdy czytelnik odnajdzie tam coś dla siebie. I oczywiście odsyłam Was do tomu pierwszego, czyli „Oszukanej”!

Dział: Książki

Czytaj dalej...

środa, 21 lipiec 2021 11:49

Żywa i martwa

Maja nie jest taka jak inne nastolatki. Przede wszystkim nie żyje - a przynajmniej tak sądzi. Nikt nie słucha, kiedy próbuje wytłumaczyć ten niezaprzeczalny fakt. Każdy widzi poruszające się ciało i myśli, że wszystko jest w porządku. Że to tylko jakiś nastoletni bunt, nowo nabyta niechęć do rówieśników, cokolwiek. Majka z kolei musi bardzo się starać, by otoczenie nie czuło od niej smrodu zgnilizny. Z dnia na dzień rozpada się coraz bardziej, licząc, że już niebawem będzie mogła dołączyć do swej zmarłej matki w zimnym grobie. Już oficjalnie nieżywa.

Co takiego wydarzyło się w życiu tej dziewczyny, że woli być martwa niż żywa...?

Pierwszy raz od bardzo, bardzo dawna trafiłam na książkę, która zawiera w sobie tak pokręconą, obrzydliwą i przerażającą historię jednocześnie. O ile w ogóle kiedykolwiek wcześniej czytałam coś takiego, a w tej sekundzie nie mogę sobie przypomnieć. I to nie tak, że „Żywa i martwa” jest lekturą okropną, wręcz przeciwnie - to uderzająca do głowy opowieść o życiu Majki, która była przez wiele lat więziona w psychicznej klatce, z czego nawet nie zdawała sobie sprawy.

Pani Zimniak początkowo bardzo powolutku, krok po kroku wprowadza nas w codzienność swej głównej bohaterki. Z tego, co możemy „zasłyszeć” podczas rozmów kolegów z klasy ze szkolną psycholog Iwoną, Maja dotychczas była duszą towarzystwa. Od pewnego czasu jednak zamknęła się w sobie, zupełnie nie zwracając uwagi na otoczenie. Nikt nie wie, co dzieje się w głowie dziewczyny. Ona sama nie chce pomocy, choć zyskuje nieoczekiwaną sojuszniczkę w osobie pani psycholog właśnie. Jednak Maja odtrąca pomocną dłoń, jedyną pociechę odnajdując w odwiedzinach matki na cmentarzu. Z jej śmiercią również wiąże się pewna tajemnica, ojciec Mai konsekwentnie ucina wszelkie próby podjęcia tematu, kontaktu z rodziną matki dziewczyna nie ma od lat. Czysty przypadek sprawia, że podczas odwiedzin na cmentarzu spotyka ciotkę, Izę. Nam, czytelnikom, jest o wiele łatwiej; autorka dzieli bowiem historię na teraźniejszość i przeszłość. Dzięki temu poznajemy kulisy związku Kamili, matki Mai i Johna, ojca. Do tej pory zastanawia mnie jedno - czy zrobienie z mężczyzny seksoholika miało coś na celu? Patrząc na ten wątek z perspektywy czasu, myślę, że nie. Chyba tylko to, żebyśmy uwierzyli, jak dobrym jest manipulantem.

Wspomniałam na początku, że ta książka jest obrzydliwa; cóż, w tym przypadku sądzę, że wielu z Was mnie poprze. Jednak w tym przypadku nie określiłam jej tak ze względu na to, że autorkę poniosła fantazja i zaserwowała nam historię nie z tej ziemi, pełną makabrycznych opisów, lecz... rzecz ma się zupełnie odwrotnie. To, czego przez lata doświadczała Maja, mogłoby się prawdopodobnie przydarzyć każdemu. Nie mogę zdradzić Wam za wiele szczegółów, ale uwierzcie - żaden horror nie przeraził mnie aż tak.

Moim zdaniem motyw przewodni tej książki jest na tyle sensacyjny, że nic więcej już nie potrzeba. Pani Zimniak jednak nie chciała nam odpuścić i praktycznie od połowy lektury akcja pędzi z zawrotną szybkością, aż do przesytu. Już nie ma jednej zaplątanej w to osoby, lecz dwie. Do tego dochodzi również wspomniany przedtem związek Kamili i Johna, z podkreśleniem tego, jak zachowywał się mężczyzna wobec małżonki. Mimo mocnego tematu, który sam w sobie powinien poruszyć nasze serca, „Żywa i martwa” jest trochę... mało emocjonalna. Miałam problem z wczuciem się w sytuację głównej bohaterki, mimo że z każdą kolejną stroną powinnam być zalewana przez współczucie, żal, cokolwiek. Jednak w tym przypadku wszystkie emocje zdominowało obrzydzenie (nie do książki, lecz zachowań pewnych bohaterów), nic poza tym. Trochę przykre, bo pomysł był naprawdę dobry.

Podsumowując, „Żywa i martwa” zabierze Was w takie rejony, gdzie nie będziecie chcieli korzystać z wyobraźni. Jest to pozycja dobra, acz trochę jeszcze jej brakuje do tego, by porywać rzesze czytelników. Niemniej jednak autorka ma dobre pióro i sądzę, że z każdą kolejną książką będzie coraz lepsze.

Dział: Książki

Czytaj dalej...

wtorek, 20 lipiec 2021 14:12

NMF: MARATON HORRORÓW już 30 lipca w MULTIKINIE!

Multikino wróciło, wrócił także legendarny MARATON HORRORÓW! Już 30 lipca ponownie zapraszamy wszystkich miłośników porządnego straszenia na noc pełną grozy pośród ciemności sali kinowej. Na wielkim ekranie zaprezentujemy cztery filmy, które napełnią radością (i przerażeniem!) wszystkie serca wielbicieli horrorów.

Dział: Kino

Czytaj dalej...

wtorek, 20 lipiec 2021 14:07

Batman ląduje w świecie Fortnite!

Mroczny Rycerz rusza do walki z mistrzami Fortnite w desperackiej próbie uratowania nie tylko siebie, ale także innych znajomych postaci ze świata DC... a być może i całego multiwersum! Na 7 września br. wydawnictwo Egmont zaplanowało premierę prawdziwej gratki dla fanów gry Fortnite i Batmana. Album „Batman/Fortnite: Punkt Zerowy”, poza komiksową opowieścią, będzie zawierał specjalny bonusowy kod odblokowujący w grze Fortnite siedem cyfrowych przedmiotów związanych ze światem DC.

Dział: Komiksy

Czytaj dalej...

poniedziałek, 19 lipiec 2021 20:47

Zapowiedź: Miasto duchów

Szara Zasłona oddziela świat żywych od krainy duchów. To miejsce tylko dla odważnych.
Dwunastoletnia Cassidy Blake jest jedną z nich.

Gdy rodzice dziewczyny przyjmują propozycję nakręcenia serialu o nawiedzonych miastach, cała rodzina wyrusza do Edynburga, gdzie rozegra się akcja pierwszego odcinka „Duchodzeniowców”.

Rozpoczyna się mrożąca krew w żyłach przygoda w mieście pełnym tajemniczych przejść, opuszczonych zamków i grobowców. Cassidy przekracza granicę światów, by we mgle za Zasłoną stoczyć prawdziwą walkę na śmierć i życie.

Nowa seria bestsellerowej autorki Victorii Schwab to pełna tajemnic i zwrotów akcji opowieść dla tych, którzy nie boją się ciemności.

Tytuł: Miasto duchów
Autor: Victoria Schwab
Tłumaczenie: Maciej Studencki
Wydawnictwo: Wydawnictwo ZygZaki
Język wydania: polski
Język oryginału: angielski
Numer wydania: I
Data premiery: 2021-07-28

Dział: Książki

Czytaj dalej...

piątek, 16 lipiec 2021 23:52

Arsene Lupin rzuca wyzwanie

„Wykuta jest z żelaza i przyjąć może nawet tysiące postaci. Kiedy nią uderzyć, drzwi się otwierają. Jedno z jej imion niemieckie ma korzenie.”

Poprzednie odsłony serii („Świat wirtualny” i „Sam w Salem”) bardzo mi się spodobały, zatem kiedy ukazały się nowe tytuły wciągającej zabawy, nie wahałam się podjąć rzuconych wyzwań w rozwiązywaniu logicznych zagadek. Przekonałam się, jak mnóstwo przyjemności sprawiają gry książkowe, wystawiają na próbę zdolność kojarzenia i ćwiczenia spostrzegawczości. Adresowane są do dwunastolatków, ale i dorosły chętnie poddaje się ich urokowi, przebiegowi i regułom.

„Arsène Lupin rzuca wyzwanie” ciekawie przemyślano i atrakcyjnie zilustrowano, przywołano rozrywkę intelektualną w szalenie odpowiadającym mi detektywistycznym klimacie. Wertowanie i przewracanie stron, wyczekiwanie, co spotka mnie dalej, sprawiało, że czerpałam frajdę z pracy szarych komórek. Początek dwudziestego wieku miał mroczne strony, intrygujące elementy, jednoznacznie kojarzące się z nim detale, to wszystko zgrabnie uchwycono w publikacji.

Przenosimy się do tysiąc dziewięćset szóstego roku, w styczniową aurę, w marzenie pozostania światowej sławy detektywem, na miarę Arsène'a Lupin, którego nie tyle przyciąga włamywanie, zdobywanie bogactwa, co przeżywanie niezwykłych dreszczy emocji podczas dokonywania przestępstwa. Jednak trzeba najpierw sprostać wyzwaniu rzuconemu przez samego mistrza, dżentelmena-włamywacza, poszukującego utalentowanego i skutecznego w działaniu ucznia. Zadaniem jest ukradzenie wspaniałej kolekcji biżuterii z pilnie strzeżonej posiadłości rodziny Lechavalierów. A to wiąże się z wkroczeniem na wyżyny bystrości, sprytu, przebiegłości, kamuflażu, śledzenia, łapania wskazówek, tropienia śladów, kojarzenia pozornie niezwiązanych elementów, kombinowania przypasowań, odnajdywania się w labiryncie i czytaniu map. Trzeba krok po kroku zorganizować całą akcję, wybrać najskuteczniejszą metodę, skolekcjonować sprawdzone narzędzia, wykorzystać wszelkie sposobności, a przy tym wystrzegać się silnej konkurencji i uciekać przed zagrożeniami.

Gra jest znakomitym pomysłem na urozmaicenie wolnego czasu, nie tylko podczas wakacyjnych dni, tym bardziej że można zaangażować się w nią samemu, albo zdać się na burzę mózgów drużyny złożonej z członków rodziny i przyjaciół.

Dział: Gry bez prądu

Czytaj dalej...

czwartek, 15 lipiec 2021 13:50