grudzień 03, 2024

Rezultaty wyszukiwania dla: Akcja

piątek, 05 styczeń 2024 18:59

Duchy zimowej nocy

„Każda nić ma miejsce łatwe do przerwania, a każda igła jest gdzieś odrobinkę nadrdzewiała”.

Przyjemnie jest wejść w określony klimat z różnorodnymi zjawami, chociażby spędzić „Wakacje wśród duchów”, spotkać się z „Duchami Nocy Kupały” lub „Duchami nocy świętojańskiej”, usiąść „Z duchami przy wigilijnym stole”, przeżyć „Wigilię pełną duchów” i „Gwiazdkę z duchami”, spotkać „Duchy nocy wigilijnej”, poczuć „Duchy zimowej nocy”. Znakomity pomysł na serię zawierającą rozmaite opowiadania połączone wspólnym kluczem, tak aby czytelnik mógł się nasycić określonym nastrojem i otrzymać za pośrednictwem krótkich form literackich próbkę twórczości różnych pisarzy.

„Duchy zimowej nocy” sympatycznie wypełniają czas. Osiemnaście historii barwnie drażni wyobraźnię, podsuwa tropy do rozwijania dreszczyku emocji i imaginacji uwzględniającej prześladujące człowieka zmory. Listopadowa i grudniowa noc tworzy wspaniałe tło do wymyślania obrazowych opowiastek, zgrabnie łączących coś makabrycznie niesamowitego i trudnego do uwierzenia z czymś radosnym, rodzinnym i świątecznym. Kiedy wyje i świszcze wiatr wśród ogołoconych z liści drzew, skrytych w półmroku i ciemności wywołującej lęk, wydaje się, że paranormalny świat umarłych gra własną melodię, z trwogą odsłuchiwaną przez żywych.

Duchy, zjawy i demony dopominają się uwagi cielesnych, nawiązują z nimi osobliwy kontakt, a im bardziej nawiedzone i odludne miejsca, stare domy cieszące się złą sławą, tajemnicze komnaty, tym intensywniej drażnią domowników. Piaszczyste pustkowia, rozległe wrzosowiska, odludne obszary, zapomniane wioski, zarośnięte trakty, to wygodne kryjówki dla upiornych istnień i diabolicznych niebytów. I właśnie takie obszary odwiedza czytelnik, zagląda w nie oczami kluczowych postaci, czasem chowa się za ich plecami, kiedy indziej za towarzyszącymi im przepowiedniami i legendami, albo historyjkami skrzywdzonych i krzywdzicieli.

Kilka opowiadań szczególnie bawi jak, chociażby „Upiorny czynsz”, z wyjątkowo obrazową i sugestywną narracją, gęstniejącą tajemniczością wiekowego domu, a także zaskakującym zakończeniem. Inny przykład wyśmienitego opowiadania w prezentowanej antologii to „Twarz w lustrze”, pozornie wiadomo, jak rozwinie się akcja, dokąd zmierza, a jednak pozostawia dwuznaczny pierwiastek scenariusza zdarzeń i interpretacji fabuły. „Dziwne doświadczenie” wysyła nieziemską siłą przepełniającą lękiem, uporczywym niewytłumaczalnym niepokojem i nieprzyjemnym zdenerwowaniem. Natomiast „John Granger” przeraża mroczną naturą człowieka.

Otwierający książkę utwór „Sklep z duchami” w prosty, lecz przekonujący sposób, odwołuje się do umierającego Ducha Świąt i pytań o śmiertelność literatury. Bardzo ciekawy pomysł na historię prezentuje „Ołtarz zmarłych”, bratania się ze śmiercią i kultu tych, którzy odeszli. Poszukiwanie skarbu w „Nawiedzonym młynie, czyli zrujnowanym domu” rzuca silny urok i cenne przesłanie. Z kolei, „Strażnik miru” atrakcyjnie zmienia narratora, ale nie szatańską chorobę. „Cień w kącie” idealnie nadaje się do ekranizacji, pomysł intrygi nie jest nowy, ale docenia się horror sytuacji.

Dział: Książki
środa, 20 grudzień 2023 15:49

Fatum

 

Myślisz, że prześladuje Cię pech? Uważasz się wręcz za... przeklętego? Jeśli nie zostałeś jedną z ofiar psychopaty, możesz się jednak uważać za szczęśliwca. Chyba że jesteś kolejny na liście.

Komisarz Eryk Deryło nie wie, czego się spodziewać, gdy zostaje wezwany do jednego z lubelskich pustostanów. Może i ma cichą nadzieję, że tym razem nie trafi na makabryczną sprawę, jednak po dotarciu na miejsce już wie, że trafił do koszmaru. Ktoś zamordował człowieka w bestialski sposób - spalając go żywcem w specjalnej klatce, z której nie było drogi ucieczki. Deryło jako „specjalista od trudnych przypadków” wie, że goni go czas. Od niego zależy, jak wiele osób zabije sprawca. Główny bohater ma jedynie niejasne wskazówki oraz nową partnerkę, którą również musi rozgryźć. Tamara Haler bowiem walczy o życie w szpitalu.

Czy nękany strachem o życie Tamary Deryło poradzi sobie z nowym przeciwnikiem? I czy nowa partnerka na pewno nadaje się do tak brutalnych spraw?

To już jedenasty tom walki komisarza Eryka Deryło ze złem, a wciąż czuję się, jakbym dopiero niedawno rozpoczęła tę pasjonującą podróż w głąb mroków ludzkiej psychiki. Niestety, wraz z rosnącą ilością części mam też wrażenie, że ta historia chyba powoli dobiega końca. Szczególnie że tym razem mamy tutaj także pożegnania, a jednocześnie jakby nowy początek.

Czy coś się zmieniło? Nie. Max Czornyj nadal potrafi niesiepana czterystu stronicową książką wbić czytelnika w fotel, zmuszając, by doczytać do ostatniej strony. Dokładne, malownicze opisy tortur czy ciał zamordowanych to gratka dla fanów mocniejszych, literackich wrażeń i to wciąż pozostaje niezmienne. Rzekłabym nawet, że to cecha charakterystyczna twórczości autora. Tym razem jednak cała opowieść ma gorzki posmak. Nie oszukujmy się, ale większość z nas pokochała serię o komisarzu Deryle nie tylko ze względu na krwawe opisy i nietuzinkowe śledztwa, lecz również dzięki policyjnemu duetowi, czyli Deryle i Haler. I choć od którejś części wiedzieliśmy, że Tamara ma problemy, to jakoś nie docierało do nas z pełną mocą (przynajmniej w moim przypadku). Teraz gdy na scenę wchodzi nowa postać, mam trochę mieszane uczucia. Jednak czas pokaże.

Nikt, kto sięga po twórczość tego autora, nie może narzekać na nudę. Każdy rozdział to kolejna dawka emocji, a akcja pędzi przed siebie na złamanie karku. Psychopata, który pozostawia jedynie garstkę niejasnych wskazówek co do własnych motywów to trudny przeciwnik dla naszych bohaterów. Nawet Deryło, który na swoim koncie ma już kilku seryjniaków, ma trudności z rozszyfrowaniem i wytypowaniem sprawcy w gąszczu podejrzanych. Na tym polu na prowadzenie wychodzi Sofia, czyli nowa współpracownica. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że współpraca tej dwójki w perspektywie dłuższego czasu będzie bardzo owocna, jako że kobieta w pewnych aspektach przypominała mi Haler. Ten sam błyskotliwy umysł, spryt, inteligencja i szybkość w kojarzeniu faktów. I przede wszystkim ogromna cierpliwość do naszego komisarza. Znamy Deryłę nie od dziś i wiemy, jaki jest humorzasty, a niekiedy wręcz wybuchowy. W tym tomie zdecydowanie pokazał się od gorszej strony. Jednak czy powinno nas to dziwić, skoro (początkowo) ani śledztwo, ani sprawy prywatne nie układały się zbyt pozytywnie?

Jedenasty tom utrzymuje wysoki poziom całej serii. Max Czornyj nie tylko serwuje nam ciekawego psychopatę, lecz również emocje dotyczące sfery prywatnej naszych bohaterów. Tym bardziej nie mogę się doczekać kontynuacji i mam nadzieję, że w kolejnej części poznamy nieco lepiej Sofię. Może i ona skrywa jakiś sekret?

Fanom twórczości autora nie muszę polecać tej książki, gdyż zapewne lektura już dawno za Wami. Jeżeli jednak jesteś osobą, która wciąż zastanawia się nad sięgnięciem, to zachęcam! Emocje na wszystkich możliwych polach gwarantowane. A do tego kompletne zatracenie się w chorym umyśle.

Dział: Książki
środa, 14 wrzesień 2022 14:23

Bullet Train. Zabójczy pociąg

 
Mroczny thriller „Bullet Train. Zabójczy pociąg” zabiera nas w niezapomnianą podróż przez labirynt spisków i zdrad. Autor, jeden z najpopularniejszych twórców literatury japońskiej, serwuje nam historię, której tempo dorównuje szybkości japońskiego pociągu Shinkansen. Osiemnastu pasażerów, dziewięciu zawodowych morderców i jeden amator wsiadają na pokład tej potężnej maszyny, a to dopiero początek szalonej przygody.
 

Zarys fabuły

 
W „Bullet Train" profesjonalni zabójcy wsiadają do tego samego pociągu, nieświadomi nawzajem swojej obecności. Czy to przypadek, czy złośliwy splot okoliczności? Każdy z nich ma własny cel i motywację, a w miarę jak akcja toczy się do przodu, intrygi się zagęszczają. Czy Nanao, zwany Biedronką, który słynie z pecha, przetrwa tę podróż? A może Mandarynka i Cytryna, dziwny duet, który jednocześnie fascynuje i wzbudza strach? Oprócz nich, do poszukiwań walizki pełnej pieniędzy dołączają Książę, bezwzględny i wyrafinowany młody zabójca, oraz Kimura, który jest gotów zemścić się za swojego syna. Jednak to dopiero początek, bo na pokładzie pociągu ukrywa się jeszcze pięciu innych morderców, a na ostatniej stacji czeka okrutny szef mafii...
 

Moja opinia i przemyślenia

 
„Bullet Train” to lektura, która wzbudza mieszane uczucia. Książka oferuje szybką akcję, mnóstwo spisków, czarny humor i momenty pełne napięcia. Jednakże, choć autor dostarcza nam niezliczonej ilości bohaterów i wydarzeń, to czasami trudno jest się w tym wszystkim odnaleźć. Rozległa liczba postaci i brak wyraźnego oznaczenia, kto jest obecnie w centrum narracji, wprowadza zamieszanie. Dialogi również pozostawiają trochę do życzenia, często trudno jest odróżnić, kto co mówi. Odnoszę wrażenie, jakby pisarz zamiast powieści próbował tworzyć mangę, w której czytelnik sceny ma przedstawione również wizualnie, więc te chaotyczne elementy idealnie dopasowałyby się do kadrów. Książka otrzymała również swoją ekranizację, która udała się bardzo dobrze, przynosząc widzom zaplanowane i ładnie nakręcone sceny akcji. Powieść, pomimo swojego potencjału, zdaje się być bardziej chaotyczna i niechlujna. Dodatkowo, brakuje w niej wyrazistych opisów, które mogłyby rozbudzić naszą wyobraźnię.
 
Nie ulega wątpliwości, że „Bullet Train” ma swoje mocne strony. Czarny humor i nonszalancja w stylu Tarantino tworzą specyficzny klimat. Jednak, w porównaniu z filmem, książka może nieco tracić na wartości. Klimat filmu, w którym główne role grają aktorzy zachodni, a nie Japończycy, sprawia jednak, że obydwa dzieła mocno się rozjeżdżają. 
 

Podsumowanie

 
„Bullet Train. Zabójczy pociąg” to thriller pełen akcji, spisków i czarnego humoru, który zapewni czytelnikowi niezapomnianą podróż. Mimo pewnych trudności ze zrozumieniem dialogów i nieco chaotycznej narracji, książka ma swoje momenty i na pewno przypadnie do gustu miłośnikom gatunku. Niemniej jednak, w porównaniu z adaptacją filmową, książka może wydawać się nieco mniej dopracowana i chaotyczna. Ostatecznie „Bullet Train” to lektura warta uwagi, choć niekoniecznie każdemu przypadnie do gustu.
 
Dział: Książki

 

Czy wszechświat jest wystarczająco duży dla dwóch Timów Hunterów?
 
„Sandman Uniwersum. Księgi Magii – Rozważanie możliwości. Tom 3” to finałowa część opowieści o młodym magu, Timie Hunterze, osadzonej w uniwersum stworzonym przez Neila Gaimana. Choć Tim ma potencjał, by stać się najpotężniejszym magiem wszechświata, jego przyszłość nie jest jeszcze przesądzona. Może być zarówno wielkim sojusznikiem dobra, jak i uosobieniem zła. W tej części historii pojawia się zły Tim Hunter z przyszłości, co prowadzi do konfliktów i trudnych wyborów.
 
Scenarzyści Kat Howard i David Barnett tworzą skomplikowaną opowieść, w której połączenie magii, podróży w czasie i moralnych wyborów prowadzi do trudnych decyzji. Tim Hunter musi zmierzyć się z Johnem Constantine'em, który jest przekonany, że jedynym sposobem na powstrzymanie złowrogiej wersji Tima jest śmierć oryginału. Jednak młody mag wierzy, że tylko on sam może pokonać swoją diabelską kopię.
 
Jeśli chodzi o stronę wizualną, rysownicy Tom Fowler i Craig Taillefer świetnie oddają atmosferę tej historii. W szczególności warto zwrócić uwagę na wyjątkowo brzydkie i straszne potwory, które pojawiają się w tej części komiksu. Ich rysunki potrafią wzbudzić uczucie niepokoju i obrzydzenia, co nadaje komiksowi głębi i intensywności, tworząc odpowiedni nastrój do czytania. Na uwagę zasługuje również wspaniałe wydanie serii — pasujące do siebie wizualnie twarde oprawy, świetnej jakości nadruk i dobrej gramatury papier. To wydanie iście kolekcjonerskie. 
 
Niestety, pojawienie się Johna Constantine'a w tej historii wydaje się nieco niepotrzebne i niekoniecznie pasuje do reszty opowieści. Moim zdaniem ta część komiksu bardziej koncentruje się na Constantine'ie niż na samym Timie Hunterze, a przecież to nie jego historia. Jasne, rozumiem, że zarówno fani, jak i twórcy go uwielbiają, ale uważam, że odrobinę zniszczył klimat. 
 
Podsumowując „Sandman Uniwersum. Księgi Magii – Rozważanie możliwości. Tom 3” to złożona historia osadzona w fascynującym uniwersum stworzonym przez Neila Gaimana. Choć niektóre elementy mogą wydawać się nieco niepotrzebne, całość nadal przyciąga uwagę swoją mroczną atmosferą i ciekawą akcją. To komiks, który bez wątpienia zainteresuje fanów uniwersum, a już na pewno osoby, które poznały dwa pierwsze tomy serii. Uniwersum Sandmana po prostu nie da się nie lubić, oczywiście jeżeli lubi się mroczne i skomplikowane historie. 
Dział: Komiksy
niedziela, 10 grudzień 2023 16:20

Srebro w kościach


Myślę, że każdy z nas ma listę autorek lub autorów, po których wie czego, może się spodziewać i, że każda kolejna książka to będzie strzał w dziesiątkę. U mnie właśnie jedną z takich autorek jest Alexandra Bracken, która jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. A jak było w przypadku jej najnowszej książki?

Tamsin Lark z trudem wiąże koniec z końcem, żeby mieć na życie, w dzień zajmuje się wróżeniem z kart, a w nocy razem z bratem poszukują różnych magicznych przedmiotów. Kiedy dowiaduje się o istnieniu pierścienia, dzięki któremu mogłaby zdjęć klątwę ciążąca na jej bracie, nie zastanawia się nawet chwili i postanawia go zdobyć. Jednak nie jest ona jedyną, która szuka magicznego pierścienia. Inni Zgłębiający również pragną go zdobyć. Rozpoczyna się wyścig z czasem. Żeby zdobyć przewagę nad innymi, Tamsin musi zawrzeć sojusz z Emrysem, jej odwiecznym nemezis. Tylko czy to będzie dobra decyzja? Na jaw wychodzą tajemnice z przeszłości, a dawne złe siły rosną w potęgę.

Tak jak się spodziewałam „Srebro w kościach", okazało się książką dla mnie, chociaż z początku za bardzo, nie mogłam wczuć się w fabułę, która była naprawdę dobra. Może było to spowodowane tym, że za dużo informacji było przekazanych za szybko.

Autorka miała bardzo fajny pomysł na wykorzystanie legend arturiańskich, które ostatnio mam wrażenie, że robią się coraz bardziej popularne.

Akcja książki rozwija się raczej wolno. Fragmenty opisujące poszukiwania, próby rozwikłania zagadek i odszukania tego, kto jest tym złym, przeplatają się ze scenami akcji, w których króluje walka na śmierć i życie. A skoro już o życiu i śmierci wspominam, to niestety sięgając po tę książkę, trzeba być przygotowanym na to, że nie wszyscy przeżyją walkę ze złem. Trzeba również przygotować się na końcowy plot twist, który z pewnością większość zaskoczy.

Jeśli chodzi o bohaterów, to można ich polubić. Chociaż nie są oni zbyt wyraziści. Nie zawsze też rozumiałam ich motywację do niektórych działań.

Jeśli ktoś jest fanem slow burn romance, to jest to książka dla niego. Relacja między Tamsin, a Emrysem rozwijała się bardzo, ale to bardzo wolno. Jak dla mnie zbyt wolno, przez co nie czułam zbytnio między nimi chemii. Ja jednak wolę, gdy chemię między bohaterami czuć już od pierwszej strony, że wiadomo, że coś więcej będzie się tam dziać.

Podsumowując, poza minusem za wolny romans, książkę oceniam bardzo dobrze. Pełno w niej było tajemnic, przygody, delikatnie klimatem przypominała mi Kroniki Atlantydy Woolf, które bardzo lubię. Dlatego też bardzo polecam ten tytuł tym którzy jeszcze go nie znają, a mi pozostaje teraz tylko czekanie na kolejny tom, który z tego, co się orientuję, ma być w przyszłym roku.

Dział: Książki
niedziela, 10 grudzień 2023 14:43

Gun Honey

 

Uważam, że kryminały i sensacja idealnie nadają się do komiksowych kadrów, być może nawet lepiej niż brawurowe historie o superbohaterach. „Gun Honey” to komiks, który otwiera nowy rozdział w linii komiksów kryminalnych wydawnictwa Egmont. Jest to wspaniała publikacja, która trafnie oddaje grindhouse'owy, wybuchowy charakter gatunku, wzorowany na „Pulp Fiction". To komiks, który przypomina filmy z lat 70. i 80. — pełen jest surowości, seksu i przemocy. Album zawiera oryginalne zeszyty #1–4 „Gun Honey”.

W „Gun Honey” poznajemy Joannę Tan, którą nazywają Gun Honey, ponieważ potrafi załatwić broń tam, gdzie i kiedy jest potrzebna. Bohaterka jednak nie jest przemytnikiem broni, ale osobą, która potrafi dostarczyć broń swoim klientom w miejscu i czasie, w których jej potrzebują. Po zrealizowaniu zlecenia na dostarczenie broni do zamordowania więźnia, rzeczona broń zostaje użyta do wywołania buntu w więzieniu, a Joanna zostaje zmuszona do pracy na rzecz rządu, by doprowadzić zabójcę przed wymiar sprawiedliwości.

Komiks jest estetyczny, a jego kadry świetnie działają na wyobraźnię. Ilustracje i projekty Anga Hora Khenga, wydają się niemal ponadczasowe, a jednocześnie przypominają ilustracje ze starych plakatów filmowych i okładek powieści. Są ostre, eleganckie i świetnie do siebie pasują. Kompozycje Khenga w „Gun Honey” są niemal jak kadry filmowe, co sprawia, że można sobie wyobrazić cięcia i przejścia między scenami, które płynnie przechodzą z jednej w drugą, zachowując ciągłość akcji. Charles Ardai z kolei stworzył przewrotny thriller akcji, który nie kręci się wokół wielkich tajemnic czy skomplikowanych spisków. „Gun Honey" to gorący popkulturowy hit w najlepszym znaczeniu tego słowa, z niesamowicie cool bohaterką, która rządzi i potrafi pokonać wszystkich w około siebie. To opowieść kryminalna, historia zemsty i, co ciekawe, historia rodzinna, ale przede wszystkim „Gun Honey” to spektakl, który udało się perfekcyjnie zagrać.

Lekturze „Gun Honey” od pierwszych stron towarzyszy niesamowite uczucie bycia wciągniętym w historię, poczucie, że jesteśmy jej częścią, i że jedyne, co możemy zrobić, to trzymać się kurczowo — po drodze nie ma przystanków. To nieustanny ruch, akcja, brutalność, seksualność i niewzruszone trzymanie się ustalonych przez siebie zasad. Lektura tego albumu to niezwykłe doświadczenie, które zostawi czytelnika lekko oszołomionym i zdyszanym, zastanawiającego się, gdzie podział się jego czas i jak te strony tak szybko minęły, ale jednocześnie nie pozostawi go z uśmiechem na twarzy i ochotą na dalszą lekturę. O nie, to nie ten typ literatury!

Przyznam, że komiks był bardzo miłym zaskoczeniem. To naprawdę świetna historia. W komiksie jest mnóstwo akcji, dużo nagości, graficzna scena seksu i kilka świetnych zwrotów fabularnych. Świetnie się bawiłam z tą pozycją i na pewno sięgnę po kolejny tom, gdy tylko się pojawi.

Dział: Komiksy
niedziela, 09 październik 2022 15:53

Amerykańskie księżniczki. Jej Królewska Mość

Książka „Amerykańskie księżniczki: Jej Królewska Mość” to druga część intrygującej serii, która przenosi czytelnika do alternatywnej rzeczywistości, gdzie Ameryka ma własną rodzinę królewską. W poniżej recenzji chciałabym omówić główne elementy powieści, przedstawiając zarówno mocne strony, jak i pewne niedociągnięcia.
 

Zarys fabuły

 
Książka kontynuuje losy księżniczek Beatrycze i Samanty, wprowadzając nas w świat pełen intryg, miłosnych wzlotów i upadków oraz politycznych rozgrywek. Księżniczka Beatrycze staje się pierwszą królową Ameryki, co wiąże się z ogromnymi obowiązkami i komplikacjami w jej życiu osobistym. Samanta, młodsza siostra Beatrycze, próbuje znaleźć swoje miejsce w cieniu królowej, a Daphne Deighton snuje plany, by zdobyć serce księcia Jeffersona. W międzyczasie na jaw wychodzą zagrażające ich przyszłości tajemnice.
 

Moja opinia i przemyślenia

 
Książka, podobnie jak jej poprzedniczka, wciąga czytelnika w świat rodziny królewskiej. Autorce udało się stworzyć interesujące postaci, które ewoluują i dojrzewają w miarę rozwoju fabuły. W przeciwieństwie do pierwszej części, w „Jej Królewskiej Mości” widzimy, że bohaterowie podejmują bardziej dojrzałe decyzje, co jest plusem dla rozwoju historii.
 
Akcja powieści jest dynamiczna, pełna zwrotów akcji i nieoczekiwanych wydarzeń. Autorce udało się zrównoważyć wątki miłosne z politycznymi, co sprawia, że książka może być interesująca dla różnych grup czytelników. Warto zaznaczyć, że autorka nadal stawia nacisk na romantyczne wątki, więc jeśli jesteś miłośnikiem romansów, na pewno znajdziesz tutaj wiele emocjonujących momentów. Jednakże, jeśli oczekiwałeś więcej politycznych intryg i barwnej walki o tron, to możesz poczuć pewne rozczarowanie, ponieważ główny nacisk położony jest właśnie na relacje między bohaterami. Jest to raczej typowa książka obyczajowa z elementami romansu, a nie pełnokrwista opowieść o rodzinie królewskiej, a trochę szkoda, bo moim zdaniem to nie wykorzystany potencjał serii.
 

Podsumowanie

 
„Amerykańskie księżniczki: Jej Królewska Mość” to kontynuacja serii, która opowiada historię amerykańskiej rodziny królewskiej. Książka oferuje ciekawą mieszankę romansów, politycznych intryg i dramatycznych zwrotów akcji. Choć może brakować jej nieco głębszego wejrzenia w polityczne aspekty, to nadal jest to rozrywkowa lektura dla miłośników historii romantycznych i opowieści o rodzinach królewskich. Jeśli czytałeś pierwszą część, na pewno warto sięgnąć po tę, aby kontynuować przygodę z księżniczkami Beatrycze, Samantą, Daphne i Niną. Myślę, jednak, że powieści bliżej do Sagi Rodziny Bridgertonów, niż do seriali typu „The Crown”. 
Dział: Książki
czwartek, 21 maj 2020 17:59

Harleen

Zacznijmy od samego początku. „Harleen”, komiks wydany przez Egmont Polska, opowiada niezwykłą i fascynującą historię Harley Quinn – jednej z najbardziej znanych postaci i oczywiście antybohaterek świata DC Comics. Autor, Stjepan Šejic, znany z takich prac jak „Aquaman: Underworld” czy „Sunstone”, daje głos samej Harley, pozwalając jej opowiedzieć o swoich tragicznych początkach. Otwierając tę opowieść, zostajemy zaproszeni do zanurzenia się w mrocznym i skomplikowanym świecie Gotham City.

Główną bohaterką komiksu jest tytułowa Harleen Quinzel, młoda i ambitna doktor psychiatrii, która znajduje się na skraju przełomowego odkrycia mającego potencjalnie wyleczyć szaleństwo nawiedzające Gotham. Jednak aby udowodnić swoją teorię, Harleen zanurza się w zaburzone umysły przestępców z Azylu Arkham. To właśnie tam, w sercu ciemności, jej życie zaczyna splatać się z najbardziej przerażającym z nich – Jokerem. Ta interakcja i jej konsekwencje rzucają nowe światło na przemianę Harleen w Harley Quinn, oferując czytelnikom głębsze zrozumienie jej postaci, tak jak po lekturze „Jokera” zupełnie inaczej parzymy również na jego postać.

Stjepan Šejic w mistrzowski sposób oddaje w komiksie dynamikę ruchu i głębię emocji. Jego postacie są wyraziste i żywe, co sprawia, że historia "Harleen" odbija się echem w umyśle czytelnika. Jest to opowieść pełna psychologicznych niuansów, intryg i tragedii, przedstawiona z niezwykłą dbałością o szczegóły. Dodatkowo album, zawierający treści pierwotnie opublikowane w amerykańskich zeszytach „Harleen” #1-3, w Polsce został wydany w twardej oprawie, na świetnej jakości papierze i w formacie A4. Idealnie nadaje się do uzupełnienia na półce kolekcji DC Black Label.

Komiks o Harleen to nie tylko historia o szaleństwie i obsesji, ale także o poszukiwaniu tożsamości i walce z wewnętrznymi demonami. Relacja Harley z Jokerem jest przedstawiona w sposób niegloryfikujący, pokazując skomplikowaną dynamikę ich toksycznego związku. Stjepan Šejic po mistrzowsku przedstawia wewnętrzne konflikty Harleen, jej walkę z samotnością, niepewnością i przerażającym urokiem Jokera.

Podsumowując, „Harleen” to pozycja obowiązkowa dla fanów Harley Quinn oraz miłośników głębokich, wielowymiarowych opowieści graficznych. To komiks, który zmusza do refleksji, jednocześnie zachwycając artystycznym wykonaniem. Zarówno fani postaci, jak i nowi czytelnicy, znajdą w nim coś dla siebie. Stjepan Šejic z pewnością zasługuje na miejsce wśród najbardziej cenionych twórców komiksowych z uniwersum DC.

Dział: Komiksy
sobota, 10 czerwiec 2023 14:05

Mały Ptyś i Bill. Smażenie naleśników

„Mały Ptyś i Bill. Smażenie naleśników” to pierwszy tomik nowej, humorystycznej serii dla najmłodszych czytelników, autorstwa Laurence Gillot i Jose Luis Munuery. Ta prosta, ale urocza opowieść wprowadza nas w świat Ptysia i jego ukochanego spaniela Billa, ukazując ich przygody w młodości. Tomik jest nie tylko przyjemną lekturą dla młodych czytelników, ale także ciekawostką dla fanów starszych serii „Ptyś i Bill” Jeana Roby’ego. Trzeba jednak pamiętać, że to publikacja skierowana do dzieci w wieku przedszkolnym, która ukazała się w serii „Mój pierwszy komiks 5+”. 
 
Zarys fabuły
 
Akcja komiksu „Mały Ptyś i Bill. Smażenie naleśników” rozgrywa się w kuchni, gdzie Ptyś wraz ze swoim tatą zabierają się za smażenie naleśników. To, co zaczyna się jako zwykła kulinarna atrakcja, szybko przekształca się w zabawną przygodę z udziałem nie tylko Ptysia i jego taty, ale również ich psa Billa, a na koniec także mamy. Komiks w humorystyczny sposób pokazuje, jak prosta czynność, jaką jest smażenie naleśników, może przerodzić się w serię zabawnych i nieoczekiwanych zdarzeń.
 
Moja opinia i przemyślenia
 
Komiks „Mały Ptyś i Bill. Smażenie naleśników” jest świetnym przykładem tego, jak można stworzyć niezwykle prostą i króciutką, ale zarazem przyciągającą uwagę opowieść dla dzieci. Grafika, choć różni się od tej znanej z głównej serii, pozostaje wierna oryginalnemu stylowi, a zarazem jest na tyle barwna i przyciągająca wzrok, by spodobać się maluchom. To co wyróżnia ten tytuł, to jego zdolność do przekazywania historii w sposób, który jest zarówno zabawny, jak i pouczający (ale nie moralizatorski). Autorzy zgrabnie balansują między prostotą narracji a humorystycznymi elementami, co sprawia, że jest to idealna lektura dla dzieci rozpoczynających swoją przygodę z czytaniem.
 
Podsumowanie
 
„Mały Ptyś i Bill. Smażenie naleśników" to udany start nowej serii komiksowej, która z pewnością przypadnie do gustu najmłodszym czytelnikom i ich rodzicom. Jest to zarówno świetny sposób na wprowadzenie dzieci w świat komiksów, jak i miłe urozmaicenie dla fanów serii "Ptyś i Bill". Prosta, ale pełna ciepła i humoru historia, połączona z ładną i przystępną grafiką, sprawia, że komiks mogę z czystym sumieniem polecić zarówno jako samodzielną lektura, jak i uzupełnienie do klasycznej serii. Zdecydowanie warto po niego sięgnąć, zarówno w pochmurny dzień, jak i w te pełne słońca. Myślę, że to również fajna historia do czytania maluchom na dobranoc. 
 
Dział: Komiksy
środa, 15 listopad 2023 11:27

Zapowiedź: Duchy zimowej nocy

Magiczna podróż po świecie duchów, tajemnic i niesamowitych zjawisk.

Dział: Książki